رياست محترم سازمان نظام پزشكي
معاونت محترم نظارت سازمان نظام پزشكي

با سلام
ميدانم كه به علت كثرت كار و مشغله فرصت مطالعه نظرات شايد كم باشد و ليكن اين نامه را با درك كامل و توجه به شرايط سياسي و اقتصادي حال حاضر كشور به عرض ميرسانم.
اكنون همه چيز به وضوح آشكار و مبرهن شده است كه جامعه ايران بخش عمده سلامت و توان مندي پايداري خود را مديون جامعه پرشكي كه در حقيقت فرزندان فرهيخته همين مردم هستند مي باشد و بازخورد هر گونه فرآيند و عملي كه در ارتباط با مديريت و هدايت جامعه پزشكي از سوي مردم و مسئولين انجام شود به صورت عكس العمل به جامعه باز ميگردد. متأسفانه اين عكس العمل معمولاً نامحسوس و بي صدا بوده و بازتاب خود را در كاهش كيفيت و ريزش سلامت افراد و افزايش مرگ و مير يا نقص عضو و درگيري ها و سرگرداني بيماران نشان خواهد داد كه مستقيماً به سمع و نظر مسئوليت و تصميم گيرندگان نظير سازكانهاي بيمه گر و دولت نميرسد و يك ورطه خوش خيالي و بي تفاوتي را بر اين مراجع حاكم كرده است.
اين در حاليست كه وقوع بحرانهاي متعدد لطمات مكرر و متعددي را بر پيكر حرفه پزشكي وارد ساخته به طوريكه حتي اعضاي شاخص جامعه و حرفه پزشكي عميقاً به فكر رها كردن اين شغل و جستجوي گزينه هاي ديگري براي زندگي و گذارن امورات خود افتاده اند.
در حال حاضر با تورم شديد و ريزش عملكرد و كاهش توان فردي و مالي و مصرف شدن ذخيره ها و منابع قديمي و قبلي وضعيت يك مطب چشم پزشكي را به جايي رسيده كه حتي قادر به تعمير و يا خريد تجهيزات و وسايل كار خود و تأمين هزينه هاي جاري خود نيز نيست و بازده مالي به صفر رسيده تا جايي كه حاضر به تعطيل كردن و رها كردن پرسنل شاغل در مطب شده ايم و بار گران هزينه ها و تجهيزات و فشار كاري و روحي و شمشير ماليات هاي تصاعدي بي ملاحظه ادامه اشتغال به اين حرفه را غير ممكن ساخته است.
از سوي ديگر تعيين تعرفه خدمات درماني به نهادهايي صرفاً اقتصادي و خريدار خدمت محول شده است و تأمين كنندگان سلامت و اعضاي اصلي ساختار نقشي در تعيين ارزش خدمات و بازخورد آن و گردش كار اين مجموعه ندارند و عملاً هرج و مرج بر جامعه پزشكي و ساختار آن حاكم شده است و كار به جايي رسيده است كه در انه نشستن بر ادامه فعاليت ارجح شده است.
حال و اكنون برهه ي اصلي و جاي تصميم سازيست. آيا جامعه ميخواهد به خسران و زيان مادي و معنوي از دست دادن فرزندان و توانمنديهاي خود ادامه دهد يا با اتمام ذخير ه هاي جامعه پزشكي، تخيله ذخيره ها به كل جامعه منتقل شود. اين ماه هميشه پشت ابر نمي ماند و اين دود از يك جا سر بر خواهد آورد و به چشم همه خواهد رفت.
هدف از اين نوشتار تعيين تعرفه يك سال يا چانه زني نيست. هدف اصلاح ساختار است. هدف گوشزد كردن رونديست كه يقيناً خسارت بار تر از مبالغ اندك مورد بحث است.
بياييد سياست زدگي را كنار بگذاريم و يك بار منطقي و عقلايي فكر كنيم. هيچ جامعه تيشه به ريشه خود نميزند و فرهيختگان خود را اينگونه دست بسته به صحرا رها نمي كند.
اميدوارم اين متن را عزيزان مسئول جدي بگيرند و با عينك عدل و انصاف و منطق به آن نگاه كنند.

رياست محترم سازمان نظام پزشكي
معاونت محترم نظارت سازمان نظام پزشكي

با سلام
ميدانم كه به علت كثرت كار و مشغله، فرصت مطالعه اين نظرات شايد كم باشد و ليكن اين نوشته را با درك كامل و توجه به شرايط سياسي و اقتصادي حال حاضر كشور به عرضتان ميرسانم.
اكنون همه چيز به وضوح آشكار و مبرهن شده است كه جامعه ايران بخش عمده سلامت و توان مندي و پايداري خود را مديون جامعه پزشكي كه در حقيقت فرزندان فرهيخته همين مردم هستند مي باشد و بازخورد هر گونه فرآيند و عملي كه در ارتباط با مديريت و هدايت جامعه پزشكي از سوي مردم و مسئولين انجام شود به صورت عكس العمل به جامعه باز ميگردد. متأسفانه اين عكس العمل معمولاً و در بسياري موارد نامحسوس و بي صدا بوده و بازتاب خود را در كاهش كيفيت و ريزش سلامت افراد و افزايش مرگ و مير يا نقص عضو و درگيري ها و سرگرداني بيماران نشان خواهد داد كه مستقيماً به سمع و نظر مسئولين و تصميم سازان اين حيطه نظير سازمانهاي بيمه گر و دولت نميرسد و يك ورطه خوش خيالي و بي تفاوتي را بر اين مراجع حاكم كرده است.
اين در حاليست كه وقوع بحرانهاي متعدد لطمات مكرر و متعددي را بر پيكر حرفه پزشكي وارد ساخته به طوريكه حتي اعضاي شاخص جامعه سلامت و حرفه پزشكي عميقاً به فكر رها كردن اين شغل و جستجوي گزينه هاي ديگري براي زندگي و گذران امورات خود افتاده اند.
در حال حاضر با تورم شديد و ريزش عملكرد و كاهش توان فردي و مالي و مصرف شدن ذخيره ها و منابع قديمي و قبلي وضعيت اين قشر طوريست كه به عنوان مثال يك مطب چشم پزشكي حتي قادر به تعمير و يا خريد تجهيزات و وسايل اوليه كار خود و تأمين هزينه هاي جاري خود نيز نيست و بازده مالي به صفر رسيده تا جايي كه حاضر به تعطيل كردن و رها كردن پرسنل شاغل در مطب شده و بار گران هزينه ها و تجهيزات و فشار كاري و روحي و شمشير ماليات هاي تصاعدي بي ملاحظه ادامه اشتغال به اين حرفه را غير ممكن ساخته است.
از سوي ديگر تعيين تعرفه خدمات درماني به نهادهايي صرفاً اقتصادي و خريدار خدمت محول شده است و تأمين كنندگان سلامت و اعضاي اصلي ساختار نقشي در تعيين ارزش خدمات و بازخورد آن و گردش كار اين مجموعه ندارند و عملاً هرج و مرج بر جامعه پزشكي و ساختار آن حاكم شده است و كار به جايي رسيده است كه در خانه نشستن بر ادامه فعاليت ارجح شده است و اگر هم فعاليتي در حق بيماران سخت و صعب العلاج انجام ميشود با رويكرد كسب رضاي خدا و به مانند امر خيري نگريسته ميشود كه در مقياس وسيع و براي هميشه قابل ادامه دادن نخواهد بود و بيم آن ميرود كه متخصصين ما عطاي اين حرفه را به لقاي آن بخشيده و راه ديگري را بر ادامه اين حرفه ترجيح دهند.
حاليا اكنون برهه ي اصلي و جاي تصميم سازيست. آيا جامعه ميخواهد به خسران و زيان مادي و معنوي از دست دادن فرزندان و توانمنديهاي خود در اين زمينه ادامه دهد؟ و با اتمام ذخيره هاي جامعه پزشكي، تخيله ذخيره ها به كل جامعه منتقل شود؟ ماه هميشه پشت ابر نمي ماند و اين دود از يك جا سر بر خواهد آورد و به چشم همه خواهد رفت.
هدف از اين نوشتار تعيين تعرفه سال يا چانه زني براي اينها نيست. هدف اصلاح ساختار است. هدف گوشزد كردن رونديست كه يقيناً خسارت بار تر از مبالغ اندك مورد بحث است. اصلاح ساختار تصميم سازي و اعاده جايگاه قانوني و عقلاني نظام پزشكي ايران منظور است.
بياييد اين بار سياست زدگي را كنار بگذاريم و يك بار منطقي و عقلايي فكر كنيم. هيچ جامعه ي سالمي اينچنين تيشه به ريشه خود نميزند و فرهيختگان خود را اينگونه دست بسته به صحرا رها نمي كند.
اميدوارم اين متن را عزيزان مسئول جدي بگيرند و با عينك عدل و انصاف و منطق به آن نگاه كنند.