حدود سه سالونیم پیش کادر درمان بر بالین بیماران کرونایی شب را به صبح دوختند و بهای این ایستادگی، 300 عزیزی بود که جان‌شان را برای مردم‌شان فدا کردند. اما از آنها فقط خاطراتی باقی مانده و عکس‌هایی و سنگ مزاری سرد که با گذشت روزها و ساعت‌ها سردتر هم می‌شود. ای کاش در همین روزها که پایان شرایط اضطراری کرونا از سوی وزارت بهداشت کشور اعلام شد، می‌توانستیم لبخند همراه با بغض خانواده‌های شهدای مدافع سلامت را قاب بگیریم.
یادداشت
فریبا خان‌احمدی، روزنامه‌نگار
ما خبرنگاران راویان دو سال نفسگیر و سخت کرونایی بودیم، ما اشک‌هایی را در بیمارستانها به چشم دیدیم که تا به حال ندیده بودیم. ما راویان حکایت‌های بغض و اشک خانواده‌های شهدای سلامت هستیم. ما ناخواسته مرگ‌هایی را به چشم‌مان دیدیم که تا پایان عمرمان در روح و روان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مان زخم عمیقی را برجای گذاشته است همچون مرگ زوج جوانی که به فاصله چند ساعت ازهم کووید ۱۹ جان‌شان را گرفت و کودک‌شان تنها ماند، یا باید از مادر و پسری بگویم که با پای خودشان به بیمارستان بهارلو آمدند و کرونا هر دو را از پای درآورد.
این روایت‌ها گوشه کوچکی از غم هزاران مرگ غریبانه‌ای است که زخم‌های عمیقی بر روح و روان کادر درمان بخش‌های کرونایی بیمارستانها در طول پاندمی ویروس سارس کووید-19به جا گذاشت. محافظان سلامتی که واقعا بیش از توان‌شان از جان مایه گذاشته‌اند. آنها از خود گذشتند تا جان‌های بیشماری را نجات دهند.
حدود سه سالونیم پیش کادر درمان بر بالین بیماران کرونایی شب را به صبح دوختند و بهای این ایستادگی، 300 عزیزی بود که جان‌شان را برای مردم‌شان فدا کردند. اما از آنها فقط خاطراتی باقی مانده و عکس‌هایی و سنگ مزاری سرد که با گذشت روزها و ساعت‌ها سردتر هم می‌شود. ای کاش در همین روزها که پایان شرایط اضطراری کرونا از سوی وزارت بهداشت کشور اعلام شد، می‌توانستیم لبخند همراه با بغض خانواده‌های شهدای مدافع سلامت را قاب بگیریم.
اول شهریور 1400 را یادتان هست؟ وقتی کرونا 702 نفر را راهی آرامستان‌ها کرد؟ دلهره و استیصال روزهایی که خبر ورود این ویروس منحوس به کشور رسانه‌ای شد و روز به روز به تعداد مبتلایانش اضافه شد، چطور؟ مگر می شود از یادمان برود آن روزها و آن سال‌هایی که دور نیست چه‌ها بر مدافعان سلامت ما گذشت؟ ما دلمان قرص بود و در قرنطینه انتظار می‌کشیدیم اما پزشکان و کادر درمان با دستان خالی به مبارزه با کرونا رفتند. با لباس‌های چندلایه، ماسک‌هایی که ردشان روی صورت‌های خسته‌شان نقش بسته بود و کشیک‌هایی که گاه تا چند روز در بیمارستان به طول می انجامید و شاید هفته‌ها فرزندان‌شان را در آغوش نمی‌کشیدند و ... محروم ماندند.
به تعبیر دکتر محمد رئیس زاده رئیس کل سازمان نظام پزشکی، مبارزه با کرونا در بیمارستانها جلوه تازه‌ای از مبارزه در خط مقدم جبهه‌های هشت سال جنگ تحمیلی بود. باید می دیدیم آن حماسه‌سازان بی‌بدیل تاریخ دوساله مبارزه با کرونا را پزشکانی که با روحیه مقاومت‌شان رسالت سنگینی را بر دوش کشیدند و به معنای واقعی کلمه جانفشانی کردند. این چند خط تنها مروری کوتاه است برای اینکه بگوییم نام‌تان پر آوازه باد؛ مدافعان همیشگی سلامت.
مدافعان همیشگی سلامت راویان در سایه‌ای هستند که باید روایت شوند و ناگفته باقی نمانند چرا که حل معضل کرونا بدون شک بدون همراهی کادر بهداشت و درمان میسر نمی‌شد چه آن زمان که پزشکان و پرستاران، شبانه‌روز مشغول رسیدگی به بیماران کرونایی بودند تا تلفات را کم کنند و چه زمانی که با پای کار آمدن همه جانبه کادر بهداشت و درمان پس از واردات گسترده واکسن، واکسیناسیون با سرعت قابل توجهی پیش رفت. با همه اینها حالا یکسال و اندی پس از حذف صف‌های طولانی تزریق واکسن و خروج از پیک‌های پیاپی کرونا نه تنها ماه‌هاست سوت پایانی پیک‌های دردسرساز کرونا به صدا در‌آمده بلکه طبق اطلاعیه وزارت بهداشت کشور پایان شرایط اضطراری کرونا در کشور نیز فرا رسیده است.
حالا زمان آن فرا رسیده تا مطالبات بر زمین مانده کادر سلامت ساماندهی شود. واقعیت جامعه نشان می‌دهد همچنان حجم بالایی از مطالبات از جمله توجه به معیشت نیروهای جوان کادر سلامت، صدور مجوز استخدام در حوزه‌های مختلف بهداشتی و درمانی بویژه برای پزشکان عمومی با وجود خالی بودن پست‌های بالینی و بهداشتی در نظام سلامت، جذب جدید اعضای هیأت علمی و ...روی زمین باقی مانده است. از سوی دیگر پرداخت مالیات به‌صورت پلکانی و اجرای طرح قاصدک و سقف دریافت از عوامل کاهش انگیزه نخبگان جوان حوزه سلامت برای ادامه فعالیت در کشور است. گرایش به مهاجرت به کشورهای منطقه و اروپایی به دلیل جذابیت‌های مالی در آن کشورها، نبود امکانات کافی و نارضایتی‌هایی که بویژه در دوران طرح برای کادر بهداشت و درمان جوان بوجود می‌آید از دیگر مشکلاتی است که نیروهای بهداشت و درمان کشور با آن مواجه هستند.
بدون تردید افکار عمومی یکی از بهترین عملکردهای تاریخ پزشکی کشور را در دوره پاندمی کرونا می‌دانند، مدافعانی که در عمل نشان دادند دغدغه اول شان سلامت مردم است و ترجیح می دهند با وجود همه ناملایمتی ها تمرکز اصلی شان نجات جان بیماران شان باشد اما در این میان برخی از نارفیقان با وجود همه جانفشانی ها و ایثار پزشکان و پرستاران در تلاطم درگیری کشور با کرونا دستی نگرفتند و حتی با هجمه‌های زیاد سعی در کمرنگ جلوه دادن اقدامات مدافعان همیشگی سلامت دارند.