داشتن امنیت شغلی، یکی از دغدغه های اصلی اغلب پزشکان بویژه پزشکان عمومی کشور است که بیشترین سهم جامعه پزشکی را به خود اختصاص داده اند.پزشکانی که شاید درآمد آنها پایین تر از سایر اقشار جامعه باشد اما کمتر مشکلات و چالش های آنها برای مردم به تصویر در آمده تا این ذهنیت شکل بگیرد که جامعه پزشکی هیچ دغدغه و مشکلی در گذران امور زندگی ندارد.

دبیرعلمی جامعه جراحان عمومی با انتقاد از نبود جایگاه رفاهی برای جامعه پزشکی کشور به عنوان مهم ترین خطری که این حرفه را تهدید می کند، به خبرنگار روابط عمومی سازمان نظام پزشکی گفت: وضعیت رفاهی پزشکان نسبت به گذشته به طور متوسط پایین رفته و این می تواند زنگ خطری برای روی آوردن پزشکان به سایر مشاغل باشد.

دکتر سیاوش صحت در ادامه  نسبت به وضعیت شغلی و معیشتی پزشکان کشور هشدار داد و اظهار داشت: برخی از پزشکان عمومی و متخصصان رشته های پزشکی به علت درآمد ناکافی به فعالیت های غیر پزشکی و غیر مرتبط روی آورده اند.

دبیرعلمی جامعه جراحان ایران با تاکید بر اینکه مسئله مهم امروز، بیکاری پزشکان و نارضایتی آنها از درآمدهایی است که از راه طبابت به دست می‌ آورند، گفت: متأسفانه چون پزشکان رفاه اجتماعی ندارند دست به کارهایی می‌زنند که مورد پسند نیست و مردم آن را نمی‌پسندند. همین عامل باعث شده پزشکی در جامعه ما آن منزلتی که چند دهه قبل داشت، نداشته باشد. باید بپذیریم سلامت بزرگ‌ترین موهبتی است که مردم دارند و پزشکان ایجادکننده و حافظ سلامت هستند. پس باید پزشک منزلت و مقامی در جامعه داشته باشد که در کنار آن به رفاه برسد و بتواند به مردم خدمت کند.

به اعتقاد دکتر صحت، رابطه پزشک و بیمار یکی از مهمترین مقوله‌هایی است که باید در آموزش پزشکی جدی گرفته شود. کمرنگ شدن این ارتباط در کنارعدم رفاه پزشکان باعث شده تا رشته پزشکی با چالش‌های بسیاری دست به گریبان باشد.

وی با بیان اینکه متأسفانه در جامعه امروز رابطه پزشک و بیمار دچار خدشه شده است بر قطع رابطه مالی پزشک و بیمار به عنوان مولفه تاثیرگذار در اخلاق پزشکی تاکید کرد و گفت: باید از تمام عواملی که به ارتباط پزشک و بیمار آسیب می ‌رساند جلوگیری کرد. این‌که چطور می‌توانیم این رابطه را ترمیم کنیم باید بدانیم که پزشک در حفظ و ایجاد سلامت مردم دخالت می‌کند در کنار این باید پزشک را به‌گونه‌ای تربیت کنیم که بداند با مردم چگونه رفتار کند. وظیفه پزشکان است که بهترین خدمت را تا جایی که امکان دارد با بهترین کیفیت به بیماران ارائه دهند، ولی  یک پزشک اگر از نظر اقتصادی، معیشتی و جایگاه اجتماعی مورد توجه قرار نگیرد، آیا انگیزه ای برای خدمت خواهد داشت؟ بنابراین اگر پزشکان کارهایی می‌کنندکه در راستای اهداف پزشکی نیست به دلیل این است که موقعیت اجتماعی ایجاب می‌کند که پزشکان به سمت و سوی مشاغل آزاد یا کارهای زیبایی سوق پیدا کنند. به‌طور مثال شاگردان من وقتی پزشک می‌شوند باید ۲ سال خارج از مرکز خدمت کنند. آن‌ها به روستاها و شهرهای دوردست می روند و خدمت‌رسانی می کنند. در طول این ۲سال بین ۲۰ تا ۱۲۵ میلیون تومان درآمد کسب می کنند. شما حساب کنید آیا یک پزشک با این مقدار پول می‌تواند مطب باز کند؟ ازدواج کند و یا کاری انجام دهد؟ همین امروز در تهران یک مطب حداقل بین 55 تا 65 میلیون در هر ماه هزینه دارد. به‌همین دلیل پزشک مجبور است دنبال کارهایی برود که مورد پسند مردم نیست.

این پیشکسوت جامعه پزشکی کشور با انتقاد از افزایش ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی گفت: در رابطه با افزایش ظرفیت‌های پزشکی بایدبگویم که تصمیم فوق‌العاده بدی است. ۱۵ سال قبل زمانی‌که دکتر فاضل رییس فرهنگستان علوم پزشکی بودند تحقیقاتی را همراه با پزشکان دانشگاه ییل آمریکا و چند پزشک ایرانی انجام دادند و به این نتیجه رسیدند که دانشکده‌های پزشکی ایران باید ۴دانشکده باشد. برای اینکه دانشکده‌های ما ظرفیت پرورش تعداد زیاد دانشجو را ندارند. همه دانشکده‌ها در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند. نتیجه این تحقیق در ۱۰ صفحه نوشته و مشخص شد اولاً دانشکده‌های پزشکی ایران باید به ۴دانشکده تقلیل پیدا کنند و دوم اینکه تعداد دانشجوها هم کم شود چون ما این تعداد دانشجو را نمی‌توانیم آموزش بدهیم. دو سال قبل دوباره بررسی انجام گرفت و با توجه به موقعیت ایران اعلام شد که تعداد دانشکده‌های پزشکی می‌تواند ۱۰ دانشکده باشد. متأسفانه این گزارش نشان داد ما پزشکی را به قیمت پایین آوردن سلامت مردم خراب می‌کنیم. باید در رسانه‌ها به این‌موضوع پرداخته شود. نباید ظرفیت پزشکی افزایش پیدا کند. ایران ظرفیت ایجاد دانشکده‌های مختلف پزشکی را ندارد و نمی‌توانیم آن‌قدر دانشجوی پزشکی بپذیریم.