من متعجبم این عزیزان خود برای خرید ارزاق عمومی به بازار سر میزنند یا مواد غذایی رایگان برایشان به در منزل برده میشود  ما با گرسنگی کودکان امروز نسل آینده مان را تباه می کنیم ، پدران بیکار شده به دلیل کرونا غم دارند که چرا نمی توانند حتی مایحتاج غذایی روزانه زن و فرزندشان را تامین کنند ، زنان خانه داری که هنرمندانه با توجه با مبلغ کمی که حاصل دسترنج گذشته هاست سعی می کنند با سر هم کردن مواد ارزانی شکم بچه ها و خودشان را سیر کنند  ولی سیری سلولهای در حال رشد فرزندان میهن ما  و حفظ سلامت خانواده ها بیش از نان و روغن است که سوبسید به آن تعلق گرفته است ، گوشت بطور کلی از سفره مردم حذف شده و دامداران میگویند گوشت را صادر می کنند که بتوانند به حیات اقتصادی خود ادامه دهند ، لبنیات گران است و ظروف حاوی غذا در صنعت غذایی با اضافه قیمتی که به آنها تعلق گرفته است روز به روز کوچک تر هم میشوند. وزارت بهداشت که متولی اصلی سلامت است میداند که این ناترازی نامناسب تغذیه ای و این گرانی مواد غذایی چقدر بار بیماریها را در کشور بالا می برد، آیا بالا بردن هزینه های درمان و فشار سنگین به بیمه ها را تحمل می کند ؟ چرا صدایش برای گرسنگی ممتد چند سال اخیر شنیده نمی شود ، من نمیخواهم آمار تحقیقات بار بیماریها را و هزینه های سنگین بی توجهی به تغذیه مردم را که آسیب های جدی به سلامت و و از کار افتادگی مردم منتهی میشود اینجا بیان کنم ،  گزارش های قطور و سنگین تحقیقات وزارت بهداشت در زمینه بار بیماریها بصورت سالهای از دست رفته عمر و مرگ های زود رس و خسران های مالی بسیار بالای آن  در اختیار وزارتخانه است که توصیه می کنم  مجددا توسط همکاران عزیز من مطالعه شود .

در همین زمان ما با ویروسی مقابله می کنیم که واکسن ها روی بدن گرسنه افراد تاثیر نمی کند و آنها با وجود حس ایمنی ناشی از واکسن به کرونا مبتلا میشوند و کسی در وزارت بهداشت و در ستاد کرونا نقش گرسنگی سلولی را در این فاجعه ملی فریاد نمی زند چون بعضی افراد برای کمیته ملی مبارزه با کووید درست انتخاب نشده اند .

ایمنی سلولی با ایمنی بدن مرتبط است ، به چشم خود می بینیم کشور های دچار فقر بیشتر از حمله کرونا مانند برگهای خزان به زمین ریخته اند حتی با وجود نقش ویتامین  د  درکاهش بروز که توسط کشور های دیگر انجام شده و بارها و بارها ثابت شده است در کشور ما نادیده گرفته شده است .

قسمتی از رنج من به دلیل حرکت زیبای جهاد روستایی و عشایری و دفتر بهبود تغذیه برای ایجاد باغچه های سبزی و صیفی در مناطق روستایی و بکار گیری داوطلبانه زنان روستایی که آموزش های مداوم کارشناسان تغذیه استانها آنها را بکار تشویق کرد و آموزش های عملی و مهارتی کارشناسان جهاد روستایی برای الفبای کشت ، داشت و برداشت، و بذر رایگان  آنها را قادر به ایجاد باغچه های سبز کرد تا بتوانند بخشی از نیاز به ریز مغذیهای خود و خانواده های خود را تامین کنند ، ولی همه میدانیم که بدن نیازش را از انواع مختلف مواد غذایی که در هرم غذایی کشور بار ها و بارها در طول سالیان دراز معرفی شده است میگیرد . 

ضمن اینکه در حال حاضر به دلیل سیاست های نادرست در پنجاه سال اخیر جمعیت روستایی ما بشدت کم و حاشیه شهر های بزرگ انباشته از جمعیت سر گردانیست که روستا را ترک کرده و در جستجوی زندگی بهتر به شهر آمده اند حاشیه نشین های گرسنه ای که در چنگال فقر اسیرند.  مگر نمی گفتیم از هر دری فقر وارد شود ایمان از در دیگر خارج می شود  پس چرا برای گسترش بی وقفه فقر از طرف بزرگان این مرزو بوم که ثروت اندوخته ملی را دارند کاری صورت نمی گیرد ، چرا افزایش جرم و جنایت ، بزه کاری و بی اخلاقی ناشی از فقر دیده نمیشود و برایش راه حل های مناسب طرح و اجرا نمی شود ، چرا ایمان مردم را می کشیم و انتظار داریم شب ها کودکان گرسنه بخوابند. در زابل خود شاهد بودم که مادری بمن میگفت بچه ها را شب با قرص خواب میخوابانم که از من غذا نخواهند و صبح تنها با نان شکم آنها را سیر می کنم . چنین سخنانی  چه انسانی را از پا در نمی آورد؟

آنجا دانستم ساختن مدرسه در مناطق محروم که من مشارکتی اندک در آن داشتم  برای کودکان گرسنه ارمغانی به بار نمی آورد ! ابتدا باید مغز کودک، بدن کودک  برای رشد و یادگیری؛ غذای کافی داشته باشد