شهرستان دزفول به تازگی از وضعیت قرمز خارج و در وضعیت نارنجی کرونایی قرار گرفته است؛ این شرایط بحرانی قابل مدیریت نبود مگر با مجاهدت پرستاران و کادر درمان که با تمام توان و ظرفیت خود به مقابله با کرونا پرداختند و همچنان تلاش‌های آنها تا ریشه کنی این ویروس ادامه دارد.

پرستاران دزفول این روزها خوش می‌درخشند و حماسه‌ می‌آفریدند؛ همانند پدران و مادران خود که هشت سال زیر آتش توپ و موشک دشمن بعثی بودند اما عقب ننشستند و شهر خود را در مقابل دشمن متجاوز حفظ کردند.

پرستاران شاغل در بخش بیماران حاد تنفسی و کرونایی  بیمارستان بزرگ دزفول به ندرت فرصت استراحت دارند؛ برخی همسر و فرزندان خود را کم می‌بینند و برخی با وجود باردار بودن عرصه را خالی نمی‌کنند نمونه آن خانم جمشیدی قلعه است که تا قبل از زایمان هم در بخش حاد تنفسی بود.

این بانو برای خدمت آرام و قرار نداشت و با وجود داشتن مرخصی از شرایط بحرانی بیمارستان بزرگ دزفول و پیک پنجم کرونا فرار نکرد و ایستاد تا بار دیگر نام دزفول به عنوان پایتخت مقاومت و پایداری ایران اسلامی را یادآور شود، آن هم در زمانی که نه توپی هست و نه تفنگی و دشمن نامرئی است.

باوجود دستورالعمل وزارت بهداشت درخصوص دورکاری مادران باردار، این مدافع سلامت با تعهدنامه کتبی و موافقت خانواده تا قبل از زمان زایمان بی‌وقفه به بیماران کرونایی خدمت کرده است.
مریم نعنایی رئیس اداره پرستاری معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی دزفول داشتن چنین پرستاری را مایه افتخار و نماد مجاهدت جامعه پرستاری دانست چراکه این نیروهای توانمند با مسوولیت پذیری، رسالت ذاتی خود را به بهترین نحو ممکن انجام می‌دهند. 
خبرنگار ایرنا گفت وگویی با این پرستار ایثارگر انجام داده که در پایین آمده است.

** ایرنا: بیوگرافی و وضعیت شغلی خود را بیان کنید.
** مدافع سلامت: فاطمه جمشیدی قلعه و متولد ۱۳۶۷ هستم که در شهر چغامیش از توابع شهرستان دزفول به دنیا آمده‌ام؛ با تشویق مادر و حمایت‌های پدرم وارد رشته پرستاری دانشگاه دزفول شدم و پس از اتمام تحصیل تاکنون در بیمارستان گنجویان مشغول به خدمت بوده‌ام، ازدواج کرده‌ام و به تازگی خداوند یک فرزند به من عطا کرده است.

تقریبا هشت سال است که به عنوان پرستار در بیمارستان گنجویان افتخار خدمت به همشهریان عزیز را دارم که پنج سال آن را به صورت شرکتی خدمت کردم ولی با لطف خدا در سال ۹۸ در آزمون استخدامی سراسری شرکت و توانستم حد نصاب لازم را کسب کنم؛ به این صورت از دی ماه سال ۹۹ به صورت نیروی پیمانی وزارت بهداشت در حال خدمت هستم.

** ایرنا: چه چیزی باعث شد هنگام بارداری از مرخصی استفاده نکنید؟ 
** جمشیدی قلعه: با شدت گرفتن بیماری و شیوع کرونا در تمام کشور، تمام مرخصی‌های کادر درمان لغو شدند مگر در موارد بسیار خاص مانند پرستاران باردار یا مبتلا به کرونا که مورد اول شامل من می‌شد.

بیماران کرونایی اصلا وضعیت خوبی نداشتند و باید مدام به آنها رسیدگی می‌شد از سوی دیگر کمبود شدید نیرو در بخش کرونا باعث خستگی شدید روحی و جسمی همکاران شده بود درنتیجه هرگز نمی‌توانستم در این شرایط دشوار، بیماران نیازمند و همکاران خسته‌ام را تنها بگذارم.

با رضایت شخصی در کنار این عزیزان ماندم و با تمام توان به کارم ادامه دادم امیدوارم تلاش و خدمت بنده مفید واقع شده باشد و خداوند متعال و مردم عزیز کشورم از من راضی باشند.

**  ایرنا: در مدت خدمت خود به فکر سلامت فرزندتان نبودید؟ 
** جمشیدی قلعه: مگر می‌شود پنج سال منتظر فرزند باشید و بعد از پیگیری و سختی فراوان اکنون که صاحب فرزند هستید، به فکر او نباشید؟

در تمام دوران بارداری، در محل کار با ماسک‌های چند لایه و لباس‌هایی که یک فرد عادی بیش از ۲ یا سه دقیقه نمی‌تواند آنها را تحمل کند، هر وقت لحظه‌ای فرصت نشستن داشتم به فرزندم فکر می‌کردم و اینکه حال او چگونه است.

گاه بدون اینکه همکارانم متوجه شوند اشک می‌ریختم و از خداوند متعال و آقا امام رضا(ع) طلب کمک می‌کردم که فرزندم را مورد عنایت خود قرار دهند که در نهایت با توجه پرودگار و لطف امام هشتم آن دوران سخت به سلامت گذشت.

اگر تربیت پدر و مادر عزیزم و همکاری و تشویق‌های همسرم نبود بی‌شک تحمل آن دوران سخت برایم غیرممکن بود؛ محقق شدن این مهم را مدیون این عزیزان هستم.

** ایرنا: در مدت بارداری و خدمت از کرونا ترس نداشتید؟
** مدافع سلامت: بله بسیار زیاد، ترس به خاطر این بود که باردار بودم و هنوز دستورالعمل واکسینه کردن مادران باردار ابلاغ نشده بود؛ پرستاری بودم که در بخش کرونا کار می‌کردم و واکسن هم نزده بودم.

زمانی که دستور واکسینه کردن مادران باردار صادر شد در اواخر دوران بارداری بودم که شامل حال من نمی‌شد اما در تمام لحظات متوسل به خدای بزرگ بودم که من و بچه‌ام را در پناه خودش حفظ کند و نکته جالب اینکه در تمام این مدت با وجود فعالیت در بخش حاد تنفسی به کرونا مبتلا نشدم.
به لطف خدا کسی از اقوام درجه یک من بواسطه کرونا فوت نشد اما برای فوت بیمارانم، مردان و زنانی که مانند اقوام درجه یک خودم بودند همیشه ناراحت و غمگین بودم و برای بهتر شدن حالشان تمام تلاشم را کردم؛ با خوب شدن آنها خوشحال و با از دست دادنشان به شدت ناراحت می‌شدم.
انشاالله روح همه از دست رفتگان به ویژه همکارانم که شهدای مدافع سلامت نام گرفتند قرین رحمت الهی گردد؛ خوشا به حال آنها که در راه خدمت به کشور جان خود را از دست دادند و انشاالله در روز محشر شفیع همه ما باشند.

** ایرنا: چه زمانی بر سر کار برمی گردید؟ 
** جمشیدی قلعه: اکنون در مرخصی بعد از زایمان هستم و انشاالله ۹ ماه دیگر سر کار برخواهم گشت؛ فرزندم پسر است و با توجه به اینکه به امام رضا(ع) متوسل شده بودم که بتوانم فرزندم را به سلامت به دنیا بیاورم، اسم او را رضا گذاشتم.
به ارواح پاک شهدای مدافع سلامت درود می‌فرستم و از مدیریت و مسوولان دانشگاه علوم پزشکی دزفول و بیمارستان که به عیادت من در بیمارستان آمدند و با حمایت خود موجب شادی و آرامشم شدند، قدردانی می‌کنم.