بر اساس تحقیقات دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد، واکنش‌های آلرژیک به واکسن‌های جدید کووید-۱۹ مبتنی بر mRNA جدید بسیار نادر، معمولا خفیف و قابل درمان هستند و نباید افراد را از واکسیناسیون باز دارد. این یافته‌ها به صورت آنلاین در JAMA Network Open منتشر می‌شود.

دکتر نادو، نویسنده ارشد این مطالعه و استاد بنیاد Naddisy در آلرژی غذایی، ایمونولوژی و آسم کودکان گفت: ماقصد داریم طیف آلرژی به واکسن‌های جدید را درک کنیم و بفهمیم چه چیزی باعث ایجاد آن‌ها شده است.

در این مطالعه ۲۲ واکنش آلرژیک بالقوه واکسن به کادر درمان در استنفورد داده شد، بلافاصله پس از دریافت مجوز استفاده اضطراری از سازمان غذا و دارو تجزیه و تحلیل شد.

اکثر کسانی که در مطالعه حضور داشتند، به ماده‌ای که به تثبیت واکسن کووید-۱۹ کمک می‌کند، حساسیت داشتند. آن‌ها به اجزای واکسن که ایمنی را در برابر ویروس سارس-کوو-۲ ایجاد می‌کنند حساسیت نشان ندادند. علاوه بر این، این واکنش‌های آلرژیک از طریق فعال شدن غیر مستقیم مسیر‌های آلرژی رخ می‌دهد که کاهش آن‌ها را نسبت به بسیاری از واکنش‌های آلرژیک آسان‌تر می‌کند.

نادو، مدیر مرکز تحقیقات آلرژی و آسم شان ن. پارکر در استنفورد می‌گوید: باید بدانید این واکنش‌ها قابل کنترل هستند. واکنش آلرژیک به این واکسن‌های جدید غیر معمول نیست و اگر این اتفاق بیفتد، راهی برای مدیریت آن وجود دارد. این تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که چگونه سازندگان واکسن می‌توانند واکسن‌ها را مجددا فرموله کنند تا احتمال واکنش آلرژیک آن‌ها کمتر شود.

واکسن‌های مبتنی بر mRNA کووید-۱۹ ایمنی را از طریق قطعات کوچک RNA پیام رسان که دستورالعمل‌های مولکولی برای ساخت پروتئین را رمزگذاری می‌کنند، تامین می‌کند. از آنجا که mRNA در واکسن‌ها شکننده است، در حباب‌های چربی، مواد چرب و قند‌ها برای ثبات قرار گرفته است. هنگامی که واکسن به بازوی فرد تزریق می‌شود، mRNA می‌تواند وارد سلول‌های ماهیچه‌ای شود و سپس پروتئین‌های غیر عفونی شبیه پروتئین‌های موجود در سطح ویروس سارس-کوو-۲ تولید می‌کند. پروتئین‌ها یک واکنش ایمنی را ایجاد می‌کنند که به سیستم ایمنی فرد اجازه می‌دهد در برابر ویروس  از آن دفاع کند.

برای درک کامل واکنش‌های آلرژیک به واکسن‌های جدید، تیم تحقیق پرونده پزشکی کادر درمان را که ۳۸۸۹۵ دوز واکسن کووید-۱۹ مبتنی بر mRNA را در استنفورد پزشکی دریافت کرده بودند، بین ۱۸ دسامبر ۲۰۲۰ و ۲۶ ژانویه ۲۰۲۱ مورد بررسی قرار داد. واکسیناسیون شامل ۳۱ هزار و ۶۳۵ دوز واکسن فایزر و ۷ هزار و ۲۶۰ دوز واکسن مدرنا بود.

محققان سوابق پزشکی دریافت کنندگان واکسن را برای درمان واکنش‌های آلرژیک جستجو کردند و مشخص کردند که کدام واکنش‌ها با واکسن‌ها مرتبط است. بیست و دو دریافت کننده، ۲۰ نفر از آن‌ها زن، واکنش‌های آلرژیک احتمالی داشتند، به این معنی که علائم خاصی در عرض سه ساعت پس از دریافت واکسن شروع می‌شود.

محققان علائمی مانند کهیر، تورم دهان، لب‌ها، زبان یا گلو، تنگی نفس، خس خس سینه، سفت شدن قفسه سینه، تغییرات فشار خون یا از دست دادن هوشیاری را در پرونده پزشکی گیرندگان جستجو کردند،  فقط ۱۷ نفر از ۲۲ دریافت کننده واکنش‌هایی داشتند که معیار‌های تشخیص واکنش آلرژیک را برآورده می‌کردند. سه دریافت کننده اپی نفرین دریافت کردند که معمولا برای آنافیلاکسی قوی‌تر تجویز می‌شد. همه ۲۲ نفر به طور کامل بهبود یافتند.

از ۲۲ دریافت کننده، ۱۵ نفر سابقه واکنش‌های آلرژیک قبلی را شامل ۱۰ مورد از جمله ۱۰ مورد آنتی بیوتیک، ۹ مورد مواد غذایی و ۸ مورد دارو‌های غیر آنتی بیوتیکی داشتند. (برخی از گیرندگان بیش از یک نوع آلرژی داشتند.)

محققان پیگیری‌های آزمایشگاهی را بر روی ۱۱ فرد انجام دادند تا مشخص شود که چه نوع واکنش آلرژیکی دارند و چه چیزی باعث ایجاد حساسیت آن‌ها می‌شود: آیا این یکی از مواد قندی بی‌اثر یا چربی موجود در حباب یا چیز دیگری در واکسن بود ؟

شرکت کنندگان در این مطالعه تحت آزمایش‌های خارش پوست قرار گرفتند و طی آن پزشک معالج مقدار کمی از آلرژن‌های احتمالی لیپید‌ها، قند‌ها (پلی اتیلن گلیکول یا پلی سوربات ها) یا کل واکسن را به پوست تزریق کرد. آزمایش خارش پوست واکنش‌های آلرژیک را با واسطه شکلی از آنتی بادی معروف به ایمونوگلوبین E یا IgE تشخیص می‌دهد. این واکنش‌ها عموما با شدیدترین حساسیت‌ها همراه است.

هیچ یک از گیرندگان در آزمایش‌های خارش پوست نسبت به مواد بی‌اثر واکسن‌ها واکنش نشان ندادند و فقط پوست یک گیرنده نسبت به کل واکسن کووید-۱۹ واکنش نشان داد. آزمایش خون نشان داد که دریافت کنندگان واکسن سطوح قابل توجهی از آنتی بادی IgE در برابر اجزای واکسن ندارند.

از آنجا که آزمایش‌های پوستی مکانیسم واکنش‌های آلرژیک گیرندگان را توضیح نداد، محققان به نوع دیگری از آزمایش تشخیصی ادامه دادند. دریافت کنندگان واکسن نمونه‌های خون را برای آزمایش فعال سازی آلرژیک سلول‌های ایمنی موسوم به بازوفیل ارائه کردند. نمونه‌های خون ۱۰ نفر از ۱۱ شرکت کننده واکنش به ماده بی‌اثر پلی اتیلن گلیکول (PEG) را نشان داد که در واکسن‌های فایزر و مدرنا استفاده می‌شود. علاوه بر این، هر ۱۱ دریافت کننده در پاسخ به کل واکسن mRNA هنگامی که با بازوفیل‌های خود مخلوط می‌شود، فعال سازی بازوفیل را انجام می‌دهند.

همه ۱۱ نفر دارای سطح بالایی از آنتی بادی IgG علیه PEG در خون خود بودند. آنتی بادی‌های IgG در برخی شرایط به فعال سازی بازوفیل‌ها کمک می‌کند و این یافته نشان می‌دهد که افراد قبل از دریافت واکسن خود به PEG حساس بوده‌اند.

نادو گفت: آنچه مهم است اینکه به نظر نمی‌رسد mRNA خود باعث واکنش‌های آلرژیک شود. علاوه بر این، داده‌ها نشان می‌دهد که واکنش به واکسن‌های کووید-۱۹ عموما شدیدترین شکل واکنش آلرژیک نبوده است که از نظر ایمنی واکسن خبر خوبی است. واکنش‌های آلرژیک با واسطه IgG و بازوفیل‌ها را می‌توان با آنتی هیستامین‌ها، مایعات، کورتیکواستروئید‌ها و مشاهده دقیق مدیریت کرد، به این معنی که بسیاری از افرادی که به اولین دوز واکسن خود واکنش نشان داده‌اند، می‌توانند با خیال راحت دوز دوم را تحت نظارت پزشک دریافت کنند.

نادو گفت PEG به طور گسترده‌ای به عنوان یک تثبیت کننده در محصولات خانگی، لوازم آرایشی و دارویی استفاده می‌شود، زیرا زنان بیشتر در معرض مقادیر زیادی از این ماده قرار می‌گیرند و احتمالا این می‌تواند دلیل چرایی حساسیت بیشتر آن‌ها باشد. (قرار گرفتن مکرر در معرض یک ماده می‌تواند باعث ایجاد حساسیت در سیستم ایمنی بدن شود.) از آنجا که بیشتر واکنش‌ها به PEG و نه مواد فعال واکسن بود، احتمالا سازندگان واکسن می‌توانند واکسن‌ها را با تثبیت کننده‌های مختلف که احتمال آلرژی کمتری دارند، مجددا تنظیم کنند.