دکتر سید حمیدرضا ابطحی، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران در این نشست مجازی، در سخنانش با موضوع باورهای نادرست در مورد آسم، نسبت به انتقال باورهای نادرست از بیماری آسم در شبکه های اجتماعی انتقاد کرد و گفت: آسم یک بیماری التهابی غیر عفونی است که متأسفانه در شبکه‌های اجتماعی چنین تبلیغ می‌شود که آسم یک بیماری عفونی و واگیردار است. در حالی که آسم، نه بیماری عفونی است نه واگیردار است. در شبکه‌های اجتماعی چنین وانمود می‌شود که بیماری آسم ممکن است بیماران ریه را از دست بدهند و همچنین، نباید ورزش کنند. در صورتی که بیماری آسم قابل کنترل است و مطالعات نشان می‌دهد که یک سوم بیماران مبتلا به آسم می‌توانند ورزش حرفه‌ای داشته باشند.

دکتر ابطحی همچنین به تبلیغات نادرست در ارتباط با درمان آسم در شبکه‌های اجتماعی اشاره کرد و گفت: اخیراً مشاهده می‌شود که درمان آسم با قلیان در شبکه‌های اجتماعی تبلیغ می‌شود. همچنین عنوان می‌کنند که بیماران مبتلا به آسم باید داروهای کورتنی را کم کنند. به طوری که ۲۴۵ توئیت فارسی فقط در مورد تبلیغ کاهش داروهای کورتنی، در شبکه‌های اجتماعی دیده می‌شود.

این استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران در پایان سخنانش تاکید کرد: آنچه نباید نسبت به آن بی اعتنا بود، این است که عدم کنترل بیماری آسم ممکن است در سیر بیماری کووید ۱۹ مؤثر باشد. یعنی در این دوران بیماران آسمی حتما باید زیرنظر پزشکان خود باشند و حتما دران را ادامه دهند چرا که در صورت عدم درمان آسم خود ممکن است در صورتی که به بیماری کووید 19 مبتلا شوند شرایط بیماری آن‌ها وخیم تر شود.

دکتر ایرج خسرونیا، رئیس انجمن متخصصان داخلی ایران هم در این نشست گفت: موضوعی که در روند بیماری آسم تغییر نکرده است، تشخیص بیماری است که متأسفانه داریم آن را از دست می‌دهیم.

وی با اظهار تأسف از اینکه داریم معاینه بیمار را از دست می‌دهیم، افزود: برخی از همکاران بنده یک معاینه ساده را برای بیمار انجام نمی‌دهند.

خسرونیا بر ضرورت انجام معاینه دقیق بیمار به منظور تشخیص بیماری تاکید کرد و گفت: وسایل تشخیصی گاهی می‌تواند گمراه کننده باشد. از کلیه همکاران متخصص داخلی می خواهم که حتماً شنونده صحبت‌های بیمار باشند وحداقل  گوشی پزشکی خود را روی سینه بیمار بگذارند تا حداقل یک رابطه عاطفی با بیمار برقرار کنند.

همچنین دکتر علی جواد موسوی، در سخنرانی خود نشست مجازی روز جهانی آسم، با عنوان این مطلب که بیماری آسم در کشور ما خوب مدیریت نمی‌شود، افزود: باور اشتباهی در بین برخی از همکاران جامعه پزشکی و سطح جامعه وجود دارد مبنی بر اینکه افراد مسن آسم نمی‌گیرند. اما آسم در افراد سالمند هم وجود دارد و حتی شاید نسبت به بعضی از سنین، شیوع آسم در افراد سالمند بیشتر باشد. حدود ۷ تا ۱۰ درصد افراد سالمند بالای ۶۵ سال دچار آسم سالمندی می‌شوند.

این استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران با عنوان این مطلب که آسم سالمندی دو تیپ دارد، گفت: یک نوع آسم از دوران کودکی تداوم پیدا می‌کند و بعد از ۴۵ سالگی خودش را نشان می‌دهد. یک نوع دیگر هم بعد از ۴۵ سالگی شروع می‌شود. مشخصه دیگر آسم سالمندی این است که معمولاً شدیدتر از آسم کودکان است.

موسوی با اشاره به اختلال درک تنفسی از بیماری آسم در افراد سالمند، گفت: همین مسئله منجر به تأخیر در مراجعه به پزشک می‌شود. همچنین وجود بیماری‌های همراه در افراد سالمند، بیماری آسم را به آنها ارتباط می‌دهند.

وی با عنوان این مطلب که تشخیص آسم مهم است، افزود: پروسه درمان آسم سالمندی گاهی تحت تأثیر سایر بیماری‌ها قرار می‌گیرد در حالی که نباید این گونه باشد و درمان بیماری آسم در سالمندان بسیار مهم است.

در این نشست دانشیار دانشگاه علوم پزشکی کرمان، هم گفت: باورهای غلط در مورد بیماری آسم باعث شده در مدیریت این مهم نیز دچار چالش شویم.

دکتر رستم یزدانی، افزود: با توجه به ماهیت بیماری آسم، مشکل فقط مخصوص کشورهای در حال توسعه نیست و کشورهای پیشرفته هم این مشکل را دارند.

وی با اشاره به اهمیت استفاده از داروها برای کنترل بیماری آسم، گفت: نباید از عوارض برخی داروها که در دسترس هستند و بدون نسخه هم قابل تهیه هستند، غافل شد. باورهای غلط باعث شده تا خیلی از بیماران در مقابل داروهایی که ترکیبات استنشاقی دارند، موضع بگیرند.

وی افزود: خیلی از بیماران با اصرار یک دوره از داروها استفاده می‌کنند و در مراجعه به پزشک عنوان می‌کنند که نیازی نبوده داروها را مصرف کنند و در نتیجه کنترل بیماری از دست خارج می‌شود.

دانشیار دانشگاه علوم پزشکی کرمان گفت: اولین نکته‌ای که به ذهن پزشک می‌رسد، این است که بداند بیمار دارو را خوب استفاده کرده است. در واقع باید در سه ویزیت بعدی بیمار، بپرسیم داروها را چگونه مصرف کرده است.

یزدانی با اشاره به موضع گیری بیماران آسمی در مقابل داروهای استنشاقی، افزود: لازم است آموزش‌های مورد نیاز به همکارانی که در مرحله اول بیمار را می‌بینند، داده شود و تغییر نگرش‌ها صورت بگیرد.