به گزارش اداره کل روابط عمومی؛ گفت و گوی تفصیلی دکتر حسین کرمانپور با جام جم آنلاین را در ذیل می خوانید:

تنها یک روز از انتشار تصاویر واکسن زدن شهاب حسینی در (احتمالا) آمریکا گذشته بود که نامه‌ای با امضای دکتر حسین کرمانپور، مدیرکل روابط ‌عمومی سازمان نظام پزشکی خطاب به دکتر کیانوش جهان‌پور، رئیس مرکز روابط ‌عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت منتشر شد که بازتاب های فراوانی در شبکه های اجتماعی داشت. در این نامه خواسته شده بود که سهمیه‌ای ویژه در کنار کادر درمان از واکسن کرونا برای هنرمندان در نظر گرفته شود! خواسته ای که پیرو آن حرف و حدیث های زیادی شکل گرفت و البته پزشکان و هنرمندان بسیاری نسبت به آن انتقاد کردند. بر همین اساس سراغ دکتر حسین کرمانپور رفتیم و با او در این خصوص گفت و گویی انجام دادیم که در ادامه می خوانید. 

آقای دکتر کرمانپور ماجرای نامه شما و سهمیه ویژه سلبریتی ها از واکسن کرونا چیست؟ واقعا شما فکر می کنید که خون هنرمندان از بقیه مردم رنگین تر است؟

قبل از اینکه به تفصیل برای شما توضیح بدهم، لازم می دانم که بگویم همیشه نمی توان تمام مطالبی که مدنظر است را در یک نامه گنجاند. باید با محدودیت لغاتی که داریم، هدف مان را در قالب یک نامه به خواننده منتقل کنیم که بعضا امکان پذیر نیست. متاسفانه من در نامه ای که نوشتم، نتوانستم به درستی هدف و نیتی که در ذهنم بود را مطرح کنم و شاید به این وسیله فرصتی به دست کسانی دادم که مترصد بودند تا سواستفاده کنند! قطعا به عنوان کسی که در رده ای است که متن ها و عملکردش زیرنظر مردم است باید دقت بیشتری در بیان منظورم داشتم که متاسفانه انجام نشده.
  
و این ذهنیت برای مردم پیش آمده که به حمایت شما یک طبقه از جامعه که بعضا الگو هم بشمار می روند، قصد دارند که خارج از نوبت واکسن بگیرد!

به شخصه به عنوان پزشکی که خودم و خانواده ام به ویروس کرونا مبتلا شده و همچنین از نزدیک در بیمارستان در بخشی خدمت می کنم که مدام با این ویروس سر و کار دارم باید بگویم که به خوبی می دانم که در یکسال گذشته تمام جامعه زیر فشار روحی و اقتصادی سختی بوده و همین مسئله باعث شده مردم نسبت به موضوعات مطرح شده واکنش هیجانی و سریع داشته باشند. به همین خاطر به کسانیکه نسبت به نامه اخیر من مبنی بر اینکه در واکسیناسیون اختیاری، سهمیه لازم برای هنرمندان در نظر گرفته شود، واکنش هایی منفی نشان دهند، حق می دهم. متوجه عصبانیت و خستگی شان هستم و چنین واکنش هایی حتما دقت نظر من را در آینده برای نگارش کلمات یک نامه بیشتر می کند.
 
جسارتا، چرا و با چه هدفی به عنوان مدیرکل روابط عمومی و امور بین‌الملل سازمان نظام پزشکی خطاب به دکتر جهانپور چنین نامه ای ارسال کردید؟

ببینید، الان در سالگرد ورود کرونا به ایران هستیم و من به عنوان کسی که در خط مقدم مبارزه با این بیماری قرار دارم به واقع عرض می کنم که احساس نمی کنم در سال 1400 هم خبرهای کرونا چندان خوشایند باشد. با چنین ذهنیتی بر خودم واجب دانستم امید به زندگی و روحیه را در مردم بالا ببرم و یکی از این راههای امیدبخش به طور قطع تزریق واکسن به هنرمندان است که همواره نقش مهمی در حفظ روحیه مردم دارند.
 
الان که دیگر واکسن به ایران وارد شده و طبق اولویت بندی تمام مردم می توانند آن را تزریق کنند! هنرمندان هم بالاخره مثل تمام مردم این واکسن را دریافت می کنند. 

ایراد نامه من هم دقیقا همین جا بود. قبول دارم در زمان نامناسبی این نامه را نوشتم. نامناسب از این جهت که هنوز واکسن به آن اندازه به ایران وارد نشده که من یا شخص دیگری بخواهد چنین پیشنهادی بدهد و ما الان در واقع سر هیچی با هم دعوا می کنیم! این اشتباه به من وارد است و به همین دلیل هم از همکاران خودم و هم از مردم کشورم اگر احساس کردند هدف من از نگارش این نامه تبعیض قائل شدن بین سایر مردم و اقشار مختلف جامعه بوده، عذرخواهی می کنم.
 
البته خیلی ها معتقدند نامه شما به دلیل انتشار فیلم واکسن زدن شهاب حسینی در خارج از ایران و پیرو آن درخواستی بوده که بعضی از سلبریتی ها برای در اولویت گذاشته شدن، داشتند؟

نخیر. البته که من هم فیلم واکسن زدن، شهاب حسینی را دیده ام و در جایگاهی نیستم که بخواهم به ایشان حرف یا نقدی وارد کنم. چه بگویم؟ بگویم شما چرا واکسن زدی؟ خب، آنجا بوده و واکسن را زده.

بنابراین شما یا دیگر مسوولان سازمان نظام پزشکی از سمت بعضی از هنرمندان تحت فشار قرار نگرفتید و به قول معروف لابی گسترده ای برای زودتر واکسن زدن چهره های سرشناس انجام نگرفت؟

اصلا چنین مسئله صحت ندارد. بله، مدت هاست بسیاری از هنرمندان با ما درد و دل می کنند که ما در این شرایط چه کنیم! اگر کار نکنیم، جامعه به ما خرده می گیرد که چرا در اجرای مسوولیت اجتماعی تان کوتاهی می کنید و اگر کار کنیم، در معرض مستقیم ابتلا به کرونا قرار داریم. بله، هنرمندان با ما در ارتباط هستند و نگرانند، اما اینکه در نگارش این نامه شخصی یا اشخاصی از این عزیزان دخالت یا اعمال نظر و فشاری داشته باشند، به هیچ وجه.
 
پس خودتان برای سلبریتی ها امتیاز ویژه قائل شدید؟  

کجای نامه من به واژه «سلبریتی» اشاره شده! من در نامه ام «هنرمندان» را مورد خطاب قرار داده ام. هنرمندانی که در تمام دنیا در بوجود آوردن روحیه نشاط در سطح جامعه نقش پررنگی دارند. یکی با خط خوشی که می نویسد، دیگری با ترانه ای که می خواند، آن دیگری با نقشی که بر بوم می کشد و...، اما از بین قاطبه هنرمندان تنها گروهی که زمانیکه سر کار هستند، نمی توانند از ماسک استفاده کنند بازیگران هستند. چون باقی اقشار جامعه، حتی خود ما پزشکان با تجهیزات و حفاظت کامل اعم از ماسک، شیلد و... کارمان را انجام می دهیم. بنابراین بازیگران از معدود مشاغلی هستند که باید کارشان را بدون حتی یک ماسک انجام دهند و بنابراین در معرض خطر مضاعف هستند. وقتی در معرض چنین خطری هستند، نباید کسی به آنها کمک کند! این عزیزان نه تنها خودشان در معرض مستقیم این بیماری هستند بلکه به شدت ناقل این ویروس هم هستند و وظیفه ماست که نه صرفا در حد حرف، بلکه در عمل هم زنجیره انتقال و گسترش این بیماری را قطع کنیم. از سوی دیگر وقتی یکی از این عزیزان مبتلا می شود نه تنها به دلیل حساسیت جامعه، کادر درمان تحت استرس و فشار بیشتری قرار می گیرد بلکه بعضا دیده ایم که جلوی بیمارستان یا در مراسم شان چه جمعیتی حضور می یابند و اینطور است که از هر سو ابتلای یک هنرمند به کرونا تبعات گسترده تری بابت شیوع بیشتر این بیماری در جامعه دارد تا یک فرد عادی و حتی خود بنده. شما ببینید در مراسم استاد شجریان، علی انصاریان و مهرداد میناوند علی رغم توصیه اکید پزشکان و حتی خانواده های این عزیزان چه جمعیتی اعم از علاقمندان و هواداران و حتی خبرنگاران و عکاسان حضور یافتند! به اعتقاد شما نباید تا جای امکان و از هر راهی که می توان از بروز چنین اتفاقاتی هر چه سریعتر جلوگیری کرد؟

البته سلبریتی ها که عمدتا تمکن مالی خوبی دارند و می توانند در دوران کرونا اصلا کار نکنند!
اصلا بحث سلبریتی ها نیست. تا ما حرفی راجع به هنرمندان می زنیم همه می گویند شما می دانید از چه کسانی حمایت می کنید، از همان کسانیکه لیموزین و انواع و اقسام ماشین های لوکس سوار می شوند و زندگی های آنچنانی دارند! من اصلا کاری به آن 3 درصد از هنرمندان ندارم که نه زندگی شان شبیه مردم است، نه رفتارشان، نه طرز پوششان و هیچ کدام از حرکات و سکنات شان. مواکدا می گویم در نامه ام تمام هنرمندان را مدنظر قرار داده ام  و در بین هنرمندان ما، بسیار هستند کسانیکه از سرمایه های هنری و ملی هستند، کسانیکه با شرافت در این حوزه مو سپید کرده اند و هنوز هم مجبورند برای امرار معاش شان جلوی دوربین بروند.
 
و خیلی دیگر از اقشار دیگر این جامعه هستند که از ابتدای شیوع کرونا خالصانه در حوزه های مختلف کار کردند، اما جزو چهره های شاخص نبودند که دیده شودند! 

بله درست می گویید، اما همانطور که اشاره کردم بازیگران در انجام کارشان یعنی سر صحنه فیلمبرداری نباید ماسک بزنند. آنها پروتکل های بهداشتی را نمی توانند اجرا کنند و این بیماری را در سطح جامعه انتقال می دهند. ضمن اینکه مرگ افراد سرشناسی که مردم با آنها خاطره دارند تاثیر عمیقی بر روحیه مردم می گذارد و ما باید برای حفظ روحیه و نشاط عمومی بکوشیم. بله، برای من به عنوان پزشک هیچ فردی بر دیگری ارجحیت ندارد و نسخه ای که می نویسم برای تمام انسان ها یکسان است، اما مرگ من با مرگ مهرداد میناوند متفاوت است. بعد از مرگ مهرداد میناوند جامعه خودش را می بازد و ما نباید بگذاریم این حس خمودگی بر جامعه مستولی شود.
 
اما در چند روز اخیر خیلی از هنرمندان هم به اولویت قرار گرفتن در نوبت تزریق واکسن کرونا موضع گرفتند!

تعجب می‌کنم از کسانیکه قبل از نگارش این نامه صفحات شخصی شان را در فضای مجازی سیاه کردند و به دولت انواع و اقسام ایرادات را گرفتند که اگر واکسن را زودتر و به مقدار زیاد وارد می کردید و مثلا علی انصاریان واکسن را زده بود، از دنیا نمی رفت! و حالا به من که این موضوع را در قالب نامه مطرح کردم می گویند چرا این حرف را زدی! آیا این تناقض نیست؟ خداوند و خودم و تمام کسانیکه از نزدیک با من آشنا هستند، می دانند که هدف من از نگارش این نامه خیر برای کل جامعه بوده. من فقط و فقط بر اساس اصول انسانی وقتی شرایط کاری هنرمندان و تاثیر آنها بر جامعه را دیدم، تصمیم به نگارش این نامه گرفتم که انشاالله در صحت و سلامت برای مردم ایران بمانند و با کارهایی که می سازند به مردم روحیه بدهند.   
 
با توجه هجمه هایی که علیه شما در این چند روز صورت گرفته از ارسال این نامه پشیمان نیستید؟

به هیچ وجه. همچنان بر نیت خیری که از این نامه داشتم تاکید می کنم، منتها اگر قرار بود بار دیگری آن را بنویسم با ادبیاتی بهتر آن را می نوشتم و البته در کنار جامعه هنری دو-سه گروه پرخطر دیگر را هم ذکر می کردم. من در این نامه به دوست و همکارم در وزارت بهداشت پیشنهاد دادم که در «سند ملی واکسیناسیون»، جامعه هنری کشور را هم در نظر داشته باشند. اولویت بندی سند ملی واکسیناسیون سر جای خودش است و اصلا قرار نیست سالمندان یا هر گروه پرخطر دیگری از این گره حذف شوند، من تنها خواستم هنرمندان هم به این اولویت بندی اضافه بشوند و چنانچه از آنطرف دوستان با نامه من موافق نبودند و صلاح ندانستند، آن را برگشت می زنند.
 
رئیس سازمان نظام پزشکی هم در جریان نگارش این نامه بودند؟

اگر من نامه را خطاب به وزیر بهداشت یا ستاد ملی کرونا می نوشتم، بحث دیگری بود، اما الان من به همتای خودم دکتر جهانپور در وزارت بهداشت نامه نوشتم. بالاخره تنفیذ اختیارت شده و من بارها از این دست نامه ها، البته با مضامین دیگر به دوست و همتای خودم دکتر جهانپور نوشتم و حالا این یکی رسانه ای شده که البته از آنجا که بین خودم و مردم فاصله ای نمی بینم با رسانه ای شدن این نامه مشکلی ندارم.    
 
پیش بینی تان از روند کرونا در سال آینده چیست؟

امیدوارم سال جدید، سال خوبی باشد، اما واقعیت این است که کادر درمان و مردم دیگر خسته و بریده اند. این خستگی را هم جز با واکسن و حفظ روحیه نمی توان از بین برد. مسوولین لطف کنند و واکسن را بیشتر وارد کنند. الان اگر واکسن به قدر کافی در کشور بود که من چنین نامه ای نمی نوشتم. چرا که خیالم راحت بود که تمام مردم زود واکسینه می شوند. دو، مثل اواخر دوران جنگ که دیگر همه بریده بودند الان هم همه بریده اند، بنابراین لازم است مثل همانزمان هنرمندان بکوشند که روحیه مردم تقویت شود و مردم با قدرت بایستند و تمام پروتکل ها را رعایت کنند تا انشاالله خیلی زود سایه این بیماری از کشور ما رخت بربندد.
 

انتهای پیام