بحث کالاهای آسیب‌رسان به سلامت حیطه وسیعی از دخانیات تا مواد روان‌گردان و مشروبات الکی را شامل می‌شود. داروهای غیرمجاز و مواد آرایشی که حاوی سرب هستند نیز می‌تواند در این گروه جای بگیرند. موضوع تراریخته‌ها هم مطرح است و موافق و مخالفین خود را دارد.

در ارتباط با کاهش تقاضای سیگار باید به علل تقاضا و افزایش آن توجه کنیم. در آینده‌پژوهی متد CLA است که علل و عوامل منجر به یک پدیده را بررسی می‌کنند. بخشی از این علل، عامل فرهنگی است. افزایش مالیات که در مباحث دیگر اساتید به آن اشاره شد یکی از کلیدی‌ترین استراژی‌های این حوزه از سوی سازمان بهداشت جهانی است اما خود ما هم باید رهیافت جامعی در مورد سیگار داشته باشیم که مجلس شورای اسلامی هم در مورد مالیات مصوبه‌ای داشته است. وقتی در سلسله علل به سراغ اصلی‌ترین عامل می رویم، فرهنگ یکی از اصلی‌ترین عوامل است و در فرهنگ جامعه ما اومانیسم رسوخ کرده که عامل اصلی آن لذت‌طلبی است و متاسفانه توانسته تاثیر خود را بر فرهنگ جامعه ما بگذارد و یکی از خروجی‌های آن افزایش مصرف سیگار است.

یک مطالعه در فرهنگستان علوم پزشکی انجام شده که 20 سال آینده نظام سلامت را بررسی می‌کند. براساس این مطالعه اگر بخواهیم سناریوی مطلوب در حوزه سلامت تحقق پیدا کند ناچاریم رویکردمان را در این حوزه عوض کنیم. یعنی از رویکرد درمان‌محور به رویکرد سلامت‌محور برویم.  در ارتباط با بحث دخانیات هم باید به سمت فرهنگسازی، آموزش و ارتقای سواد جامعه در ارتباط با عوارض سیگار برویم که این تغییر نگرش منجر به تغییر رفتار جامعه خواهد شد. اگر به جای هزینه‌هایی که بابت مصرف سیگار می‌دهیم برای فرهنگسازی هزینه کنیم کمتر با افزایش تقاضا مواجه خواهیم شد.

در مورد افزایش مالیات هم کمیسیون تلفیق هم مصوبه‌ای دارد که خرده‌فروشی را هدف قرار داده است. اما ما مشکلات زیادی در داخل سیستم داریم که گاهی مسئولی در مجلس و دولت به دنبال واردات برند خاصی از سیگار هستند که باید قوه قضاییه در این موارد ورود پیدا کند.

این جلسات یک حلقه مفقوده کم دارد. کار زیاد انجام می‌شود اما این‌ها به مثلاً مجلس وصل نمی‌شود یا پیشنهاد مشخصی ارائه نمی‌شود. انتظار ما از مرکز ملی سلامت این است که وقتی مطالعه‌ای با این شواهد علمی منتشر می‌شود توصیه‌نامه‌ای مشخص به مجلس بشود که بر اساس این مطالعه خوب است مجلس چنین بندی را در بودجه بگنجاند.