عضو شورای سیاستگذاری «کروناروایت» با اشاره به این که جهان تا سال‌ها تحت تاثیر فیلم‌های تولید شده درباره کرونا قرار خواهد گرفت، گفت: جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان می‌تواند در این مقطع نقشی به مثابه هنر درمانی را ایفا کند و این وظیفه اخلاقی برای نسلی‌ست که درونشان غوغاست.
به گزارش ستاد اطلاع‌رسانی جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، دکتر «حمیدرضا نمازی» عضو شورای سیاستگذاری کرونا روایت، شب گذشته در گفت‌وگوی زنده با محمدصادق لواسانی در صفحه رسمی جشنواره، گفت: یکی از مشکلاتی که ما همیشه در بحران‌های سلامت در صد سال اخیر داشته‌ایم، مستندسازی از بحران‌های سلامت است. کرونا روایت در سازمان نظام‌پزشکی تصمیم گرفت که بحران اپیدمی کرونا را مستند کند. سازمان نظام پزشکی بنا دارد که در شاخه‌های مختلف آموزش و پژوهش، سینما، عکس، فیلم و روایت‌های افراد درگیر کرونا مانند کادر درمان را مستند کند.
او در خصوص ارتباط و جشنواره فیلم کودک و نوجوان توضیح داد یکی از جدی‌ترین مباحث علوم انسانی سلامت توجه به اتفاقاتی است که در بحران‌های این چنینی برای بچه‌ها می‌افتد. یکی از مفاهیم بین رشته‌ای بین سلامت و سینما تمرکز روی مفهوم کودکان است اما آنچه برای ما اهمیت دارد مستند کردن تاریخ کرونا است. چون اگر وباهایی که در طول تاریخ اتفاق افتاد را مستند می‌کردیم امروز از آنها درس گرفته بودیم.
نمازی افزود: پیش از کرونا روایت تجربه‌های سلامت و سینما با جشنواره فیلم سلامت توسط دکتر «محمد کیاسالار» که هم پزشک است و هم سینماگر رقم خورد که رویکردی در جهت آشناشدن پزشکان و کادر درمان با سینما داشت. در آن جشنواره چندین پنل مخصوص مسائل کودک وجود داشت. فکر می‌کنم سوژه‌های نابی که در این حوزه در مورد کودکان وجود دارد بتواند در چهره‌ها و سینماگران مطرح انگیزه ایجاد کند. قاعدتاً آن چیزی که امروز به دست رسیده است، می‌تواند دستمایه فیلم‌های آماتور باشد اما به هر حال شاید بتوان از دل آماتورها فیلم‌های حرفه‌ای بیرون آورد. ما از منظر برگزاری جشنواره‌های فیلم سلامت در دنیا پیشگام هستیم.
عضو شورای سیاستگذاری «کروناروایت» اظهار داشت: مسائل مربوط به کودک بسیار پیچیده هستند. ما امروز مسئله جدی با انگاره‌هایی که در ذهن کودکان شکل می‌گیرد، داریم. کودکانی که به مدرسه نمی‌روند انگاره عقب ماندن از دیگران را پیدا می‌کنند. همچنین با شیوع کرونا، خشونت‌خانگی در این بحران بسیار بالا رفت چون زندگی صنعتی ما را آماده کنار هم بودن نکرده بود. امروز تفاوت بچه‌ها باهم بسیار زیاد است؛ یکی چند تبلت دارد و یکی حتی گوشی هم ندارد. تبعیض‌هایی از این دست انگاره‌هایی را هم در ذهن کودکان ایجاد می‌کند. این تفاوت‌ها در شکل‌گیری شخصیت آنها در آینده بسیار نقش دارد.
او ادامه داد: زورگویی سایبری این روزها در دنیا رواج پیدا کرده است. ما فکر نمی‌کردیم بچه‌های هفت‌ساله‌مان به این راحتی اینترنت‌گردی کنند و این با سوء استفاده‌های اینترنتی بسیاری همراه شده است. من فکر می‌کنم اگر جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان با کروناروایت که حاوی روایت‌های دست اول حوزه سلامت است، هماهنگ باشد طرحی نو اتفاق می‌افتد.
دکتر نمازی عنوان کرد: ما در هر روایت‌گری و مستندسازی محتاج دسته‌بندی درست هستیم. مستندسازی که فقط بایگانی اطلاعات باشد نهایتا ما را با دیتاهای بزرگ مواجه می‌کند و گرفتار آوار اطلاعات می‌شویم. برای اینکه این اطلاعات روی هم آوار نشود بنا داشتیم که دسته‌بندی را جدی گرفته و راجع به آن برنامه‌ریزی کنیم. ما فیلم‌های معطوف به کودک را دسته‌بندی کرده‌ایم. این حرکت کار را راحت‌تر می‌کند.
او با اشاره به آثار رسیده این بخش از جشنواره ادامه داد: نمونه‌های تراژیک بسیار داریم؛ مانند کودکی که ناقل بود و پدربزرگ و مادربزرگ خود را مبتلا کرده است. این کودک همیشه خود را به عنوان کسی که خانواده را مبتلا کرده تصور می‌کند یا اینکه کودکی که ماه‌هاست خانواده خود را به دلیل اینکه درگیر کار درمان هستند، ندیده است. یا کودکانی که در مدارس مبتلا شدند. این قصه‌ها تکان‌دهنده هستند. بسیاری از این روایت‌ها حضور سینماگران مهم را می‌طلبد. جشنواره کرونا روایت هم برای آن برنامه دارد. تا جایی که من خبر دارم بسیاری از افراد دنبال ساخت این سوژه‌ها هستند. فیلمی که در دل کرونا ساخته شود با آنکه بعد از کرونا ساخته شود وجه تمایز دارد. جهان تا سال‌ها تحت‌تأثیر این تولیدات قرار خواهد گرفت.
نمازی اضافه کرد: سینماگر باید هم‌سخن اهل سلامت شود. ما در برابر فرزندانی که امروز زندگی می‌کنند و در درونشان غوغا است، وظیفه اخلاقی داریم. جدی‌ترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم فقط این نیست که آنها را پیش روانپزشک بفرستیم یا به آنها انگ اضطراب بزنیم. جدی‌ترین کار این است که تصویر ذهنی آنها را درست کنیم. تاریخ نشان داده بچه‌هایی که در بحران‌ها بوده‌اند و تصویر ذهنی درستی داشتند، بهترین آدم‌های اجتماع می‌شوند. به نظر من در این مقطع مهم‌ترین اتفاق برای بچه‌ها در این بحران، رویدادهایی مانند جشنواره فیلم کودک و نوجوان است. این وظیفه اخلاقی برای نسلی است که درونشان غوغا است و در کنار پدر مادر‌هایی هستند که از بچه‌ها مضطرب‌ترند. در این بحران‌ها سینما می‌تواند وارد شود و نقش اصلی را ایفا کند. جشنواره فیلم کودک می‌تواند نقشی به مثابه هنر درمانی داشته باشد.
او بیان کرد: در بخش علوم انسانی کرونا روایت چندین اثر درباره بحث‌های نظری هنر، سلامت و کودک به دست ما رسیده است که در مقام ارزیابی و داوری موارد خوبی هستند. تعداد فیلم‌هایی که به دست ما رسیده است بیش از ۱۰۰۰ فیلم است. کرونا روایت بخش مسابقه‌ای دارد که به فرجام رسیده است و کتاب‌ها یکی پس از دیگری چاپ می‌شوند اما کرونا روایت بیش از آنکه رویدادی مسابقه‌ای باشد تبدیل به یک جریان در حوزه سلامت شده است و کادر درمان و پزشکان ما را به این سمت کشانده که یاد بگیرند چطور در قالب هنر خود را ثبت کنند اما بخش غیرمسابقه ممکن است تا ماه‌ها و سال‌ها در جریان باشند. چیزی که امروز در جامعه برای ما مهم است؛ مفهوم مراقبت سلامت، اخلاق و سینمای مراقبت است. این مفاهیم یا نوپدید بودند یا مفاهیمی بودند که دوباره بازتعریف شدند. آرزو می‌کنم پیوند سینما و سلامت ادامه پیدا کند.