درس اول اپیدمی کرونا برای ما این است که نباید اجازه بدهیم بحران‌ها ما را غافلگیر کنند. دومین درس از این اپیدمی هم این است که همواره باید با مردم همبسته باشیم
تجربه مقابله با کرونا از نگاه روسای نظام پزشکی مراکز استان و شهرستان‌ها-11
بیماری کرونا زمانی در کشور ما نمود عینی پیدا کرد که زمان انتخابات مجلس شورای اسلامی بود. در روز دوم اسفند متوجه یک مورد بیماری کرونا در استان شدیم. هرچند قبل از آن هم مواردی بودند که علائم کرونا را داشتند ولی تشخیص قطعی داده نشد و بعداً معلوم شد احتمال زیاد کرونا بودند. در اواخر بهمن در استان مرکزی و خصوصاً در شهرهای ساوه و دلیجان به علت نزدیکی با شهر قم این بیماران بیشتر نمود داشتند.
در روزهای اول بیماری هم جامعه پزشکی و هم غافلگیر شدند. باورکردنی نبود بیماری به این شکل در سطح استان شیوع پیدا کرد. در بحرانی که در ساوه ایجاد شد، حدود 20 نفر از همکاران پزشک و کادر درمان مبتلا شدند و یک متخصص داخلی ما که اصالتاً اهل هندوستان بود و از قبل انقلاب در ساوه طبابت می‌کرد، متاسفانه فوت شدند. در کل در استان بیش از 50 نفر از همکاران مبتلا شدند که به جز همان یک مورد سایر همکاران بهبود پیدا کردند.
همکاران ما بجز موارد استثنا مطب‌ها و کلینیک‌ها را باز نگه داشتند تا از مراجعه غیرضروری به بیمارستان جلوگیری شود. هرچند به علت ترس و وحشت از این بیماری، مردم کمتر به مطب‌ها رجوع می‌کردند. در روزهای ابتدایی در بیمارستان‌ها هم کمبود وسایل حفاظتی داشتیم، در مطب‌ها هم همین طور و ماسک و دستکش و محلول ضدعفونی کننده اصلا وجود نداشت.
سازمان نظام پزشکی استان و در راس آن سازمان نظام پزشکی اراک و ساوه فعالیت خوبی انجام دادند. بلافاصله با دانشگاه علوم پزشکی اراک جلسه گذاشتیم و اعلام حمایت کردیم و گفتیم برای کنترل این بیماری آماده هستیم. همکاران ما هم سنگ تمام گذاشتند و ده ها هزار پمفلت چاپ کردیم و در مطب‌ها و مراکز تجاری و غیرتجاری استان پخش کردیم. این کار توانست در آگاهی رسانی مردم و نحوه مواجهه آنها کمک کند. در فضای مجازی هم حضور خوبی داشتیم.
از طرف دیگر یکی از اعضای هیئت مدیره و سایر همکاران توانستند مبلغی بالای 200 میلیون تومان از خیرین جمع‌آوری کنند و در اختیار مسئولین دانشگاه برای خرید ملزومات حفاظتی قرار دهند. برای تامین ایمنی همکاران خودمان هم نزدیک 6 هزار لیتر الکل توزیع کردیم. مقدار قابل قبولی دستکش و ماسک هم تهیه کردیم و با قیمت مصوب دولتی در اختیار مطب‌ها قرار دادیم. بزرگترین مشکلی هم که در نظام پزشکی داشتیم کمبود وسایل حفاظتی بود. هرچند سعی کردیم وسایل را تهیه کنیم اما این کمبود هنوز هم وجود دارد.
پیشنهاد ما به سازمان نظام پزشکی مرکز این است که در این گونه موارد کمیته سراسری تشکیل بشود و از مسئولین شورای هماهنگی دعوت شود تا تبادل نظر انجام بگیرد. همچنین دیدارهایی با مسئولین ارشد مانند رئیس جمهور و وزیر بهداشت و سایرین داشته باشند و بیشتر مسئولین را توجیه کنند که جامعه پزشکی در بحران تنها نمانند و بدانند اگر واقعیت‌ها انکار شود مشکلات بیشتر می‌شود و واقعیت‌ها را به اطلاع جامعه برسانیم تا با واقعیت کنار بیایند. از مسئولین نظام سلامت مانند وزیر بهداشت بخواهیم به جامعه پزشکی اهمیت بدهند و قدر آنها را بدانند و با اجازه ندهند برخی ارگان‌ها برخورد سبک با جامعه پزشکی داشته باشند. متاسفانه در صداوسیما کم لطفی‌هایی به همکاران حتی در همین ایام شد. خوشبختانه با کمک‌های استانداری، دانشگاه علوم پزشکی، سازمان نظام پزشکی و ائمه جماعت که همه دست به دست دادند تا این بیماری کنترل شود و حالا هرچند وضعیت استان سفید نیست. پیش‌بینی می‌شود اگرفاصله‌گذاری اجتماعی به درستی رعایت شود و اگر از وسایل حفاظتی استفاده کنیم و کمتر در اجتماعات غیرضروری حاضر شویم با راهنمایی درست به مردم می‌توانیم این بیماری را به طور کامل کنترل کنیم. اگر مردم و دولت کنار هم باشند و به هم کمک کنند می‌توان پیش‌بینی کرد آینده خوبی در پیش است و می‌توان این بیماری را به راحتی کنترل کرد. اما اگر مردم و دولت هرکدام راه خودشان را بروند جلوی هیچ مشکلی را نمی‌توان گرفت.
از الآن باید اپیدمی‌های آینده را پیش‌بینی کنیم. دولت مسائل طبقات پایین جامعه را در نظر بگیرد تا اگر خدای نکرده به سوی اپیدمی مجدد برویم با کمترین مشکل مردم پروتکل‌ها را رعایت کنند. طبیعتاً در این حالت با توجه به آمادگی می‌توانیم به اپیدمی فائق بیاییم و غافلگیر نشویم. احتمال وقوع هر بحران غیرقابل انتظار مثل سیل و زلزله در کشور ما که حادثه‌خیز است وجود دارد. درس اول اپیدمی این است که نباید اجازه بدهیم بحران‌ها ما را غافلگیر کنند. دومین درس از این اپیدمی این است که همواره باید با مردم همبسته باشیم. دولت باید درس بگیرد بدون مردم نمی‌تواند کاری بکند. مردم به دولت هویت می‌دهند و دولت بدون مردم وجود خارجی نخواهد داشت. دولت باید در سختی و شادی کنار مردم باشد تا هر فاجعه‌ای را مدیریت کنیم.