تجربه مقابله با کرونا از نگاه روسای نظام پزشکی مراکز استان و شهرستان‌ها-2

روز اول که بحث کرونا در استان مطرح شد با آشفتگی ابتدایی و عدم هماهنگی روبرو بودیم، چه در دانشگاه علوم پزشکی و چه استانداری و چه بخش خصوصی همه نگران بودند و برنامه مشخصی نبود که چه بکنیم. شاید نزدیک یک هفته طول کشید که ما در استان خودمان را پیدا کنیم و با دانشگاه و ستاد کرونای استان هماهنگ شویم. بیمارستان‌های خصوصی را جمع بندی و هماهنگ کردیم و در مسیر جلوگیری و مبارزه با این بیماری قرار گرفتیم.
چون در استان مازندران پزشک خانواده داشتیم ظرفیت بسیار مهمی وجود داشت و جمعیت شهری ما شناسنامه‌دار بودند و هر فرد به نام یک پزشک پرونده داشت. این مسئله توانست ارتباط‌گیری ما با بیماران را تسریع کند. هیئت مدیره نظام پزشکی اولین جلسه را بلافاصله تشکیل داد از این جلسه گروه 5-6 نفره‌ای به نام خیرین سلامت بیرون آمدند و معرفی شدند تا برای جمع‌آوری هدایا از خیرین مذاکره بکنند و مشکلات بخش خصوصی را بررسی کنند تا لوازم محافظتی و بهداشتی را در اختیار این همکاران قرار بدهند. از طرف دیگر بنده و بعضی دوستان احکامی گرفتیم که در کمیته‌های مختلف و جلسه‌های اصلی ستاد کرونای استان حضور داشته باشیم و از مسیر کار را که دانشگاه طراحی‌‌ می‌کرد اطلاع پیدا کنیم. این همکاری بسیار خوب بین ما و دوستان دانشگاهی بود. بسیاری از مطب‌ها منشا تجمع بیماری و آلودگی بودند و برای همین به بسیاری از پزشکان که در صف اول مبارزه با بیماری نبودند توصیه کردیم اگر در مطب یا ساختمان پزشکان شلوغ فعالیت دارند فعالیتشان را کمتر کنند.
در ایام عید نوروز بخش خصوصی و مطب‌هایی مثل جراحی و ارتوپد تعطیل شدند و متخصصان داخلی، عفونی، طب اروژانس و بیهوشی و پزشکان عمومی فعالیت داشتند. با هماهنگی‌هایی که شد بیمارستان‌های خصوصی را وارد مدار کردیم. چند جلسه با نماینده ویژه وزیر بهداشت در استان آقای دکتر ناصحی داشتیم و توانستیم تخت‌های بخش خصوصی را هم وارد مبارزه با بیماری کرونا کنیم. در مجموع در بیش از 20 جلسه ستاد مقابله با کرونا شرکت کردم و حدود15 جلسه کمیته خیرین ذیل کمیته نظام پزشکی تشکیل شد. از خیرین کمک‌های زیادی گرفتیم و عملکرد ما در بخش خصوصی که مطب‌ها بازگشایی شد مفید بود و توانستیم بیش از 200هزار ماسک به نظام پزشکی‌های سطح استان توزیع کنیم. هم چنین بیش از 500هزار دستکش توزیع کردیم. بیش از هزار پکیج به بیمارستان‌های خصوصی و دولتی برای کادر درمان توزیع کردیم که شامل ماسک و دستکش و شوینده بودند. عمده اقدامات ما این بود که سعی داشتیم از بخش خصوصی حمایت خوبی بکنیم.
البته پروتکل‌های دانشگاه را همراهی کردیم و فاصله‌گذاری در مطب‌ها را بسیار جدی پیگیری کردیم. حتی توانستیم کلیه پزشکان شاغل در مطب‌ها را مجاب کردیم نوبت دهی تلفنی باشد و فاصله مناسب بین وقتها رعایت شود تا بیمار به موقع و با کمترین انتظار در مطب حاضر باشد تا تجمع در مطب صورت نگیرد. مجتمع‌های پزشکی که شلوغ‌‌ بود و پزشکهای خاص در آنجا فعالیت داشتند که موجب شلوغ شدن مجتمع می‌شد را یک روز درمیان کردیم که در مجموع تاثیرات خوبی در کنترل بیماری کرونا داشت.
البته این را بگویم که انتظار من این بود که وقتی گیلان به شدت درگیر این موضوع بود پروتکل‌ها و دستورالعمل‌های خود را به استانهای همسایه بفرستند. شاید آن یک هفته و ده روزی که ما دیر عمل کردیم به این خاطر بود که از بالادستی‌ها هشداری دریافت نکردیم. اگر این هشدار را‌‌ می‌گرفتیم کار قطعا بهتر انجام‌‌ می‌شد.
پیشنهاد من این است که سازمان نظام پزشکی سازوکاری را ارائه دهد تا بتوانیم به مجلس و رئیس جمهوری و سایر بالادستی‌ها اثربخشی کار جامعه پزشکی علی‌الخصوص بخش پزشکی را نشان دهیم. بخش خصوصی در این بحران الزام نداشت به این سرعت وارد شود و مثلا بیمارستان خود را در اختیار قرار دهد و حتی مطب‌ها فعالیتشان را در اوج دوران کاری محدود کنند ولی همه دست به دست هم دادند و کمک کردند. فکر‌‌ می‌کنم در مجموع سازمان نظام پزشک در همه استان‌ها خوب عمل کرد و خودش را به عنوان بازوی قوی بهداشت و درمان کشور نشان داد. شاید دستاورد همین عملکرد فداکارانه این باشد که آن ذهنیت منفی که در جامعه نسبت به پزشکان تلقین شده بود پاک شود. ما شهدایی در این استان از جامعه پزشکی و سلامت تقدیم کردیم که ان‌شاالله روح آنها قرین رحمت الهی باشد. اینها باعث شد جامعه پزشکی در استان مازندران نمره قبولی بگیرد و خوش بدرخشد