به گزارش اداره کل روابط عمومی ، شبکه خبری سی‌ان‌ان در گزارشی در این باره آورده است که دکتر "مانگلا نرسیمهان"، مدیر بخش مراقبت‌های ویژه در مرکز سلامت "نورت‌ول" که ۲۳ بیمارستان را در نیویورک زیر نظر دارد، می‌گوید: ما با همین روش که صد در صد کارآیی دارد جان‌ها را نجات می‌دهیم. این یک کار ساده برای انجام است و ما بهبود قابل توجه را هر روز و برای هر فرد بیمار دیده‌ایم.

دکتر "کاترین هایبرت"، مدیر بخش مراقبت‌های ویژه در بیمارستان عمومی ماساچوست، می‌گوید: وقتی شما مشاهده می‌کنید که این روش کار می‌کند می‌خواهید که بیشتر انجامش دهید و می‌بینید که تقریبا به سرعت جواب می‌دهد.

پزشکان می‌گویند خواباندن بیماران به روی شکم یا به اصطلاح «خواباندن دمرو» کمک می‌کند تا مقدار اکسیژن بیشتری به شش‌ها راه یابد.

این روش برپایه مقاله‌ای است که پزشکان فرانسوی هفت سال پیش در نشریه طبی نیوانگلند منتشر کردند. این پزشکان نشان دادند که بیماران مبتلا به سندروم اختلال دستگاه تنفسی (ARDS) که در بیمارستان به دستگاه‌های تنفس مصنوعی موسوم به ونتیلاتور متصل هستند، اگر به روی شکم خوابانده شوند شانس بیشتری برای زنده ماندن دارند.

از آن زمان بدین سو دکترها در آمریکا بصورت فزاینده‌ای از این روش استفاده کرده‌اند و بیماران متصل به ونتیلاتور را روی شکم می‌خوابانند. امری که با بیماران کووید-۱۹ با شدت بیشتری دنبال شده و نتایج مثبتی به همراه داشته است.

مطابق گزارش‌ها، وقتی بیماری را در بیمارستان لانگ‌آیلند نیویورک دمرو خوابانده‌اند، نرخ اشباع اکسیژن (عددی برای نشان دادن میزان اکسیژن در خون) از ۸۵ درصد به ۹۸ درصد پرش کرده است.

بیماران متصل به ونتیلاتور به صورت معمول روزانه ۱۶ ساعت دمرو خوابانده می‌شوند و سپس برای باقی ساعات به روی پشت قرار می‌گیرند تا دکترها بهتر و آسان‌تر بتوانند معالجه مورد نیاز آنان را انجام دهند.

متخصصان اتاق فوریت‌های پزشکی می‌گویند خوابیدن به پشت باعث می‌شود وزن بدن بعضی از بخش‌های ریه را له کند. دکتر هیبرت می‌گوید: با خواباندن بیمار به روی شکم، بعضی بخش‌های ریه را که قبلا باز نبوده‌اند باز می‌کنیم.

در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان عمومی ماساچوست یک سوم بیماران کووید-۱۹ روی شکم خوابانده شده‌اند. شماری دیگر از بیمارستان های آمریکا دمرو خواباندن بیماران را خارج از بخش مراقبت های ویژه نیز دنبال می کنند.

به گزارش یورونیوز، این پزشکان در عین حال می‌گویند: بیمارانی که به روی شکم خوابانده شده‌اند به دلیل قرار گرفتن در این وضعیت بیشتر نیاز به داروهای مسکن دارند و در نتیجه می‌تواند به این معنا باشد که مدت اقامت‌شان در بخش مراقبت‌های ویژه بیشتر شود.

دکتر هایبرت تاکید دارد که اگرچه انجام مطالعات بیشتر در خصوص این روش مورد نیاز است اما بیماران بیشتری تمایل به آزمایش کردن آن دارند و هرچند هنوز نمی توان دقیقا مشخص کرد که این شیوه تا چه حد برای بیمار قابل تحمل است اما آنچه بدیهی است این است که از این طریق در سطح اکسیژن دریافتی بیمار بلافاصله اثرات محسوسی مشاهده می‌شود.

انتهای پیام