ترسم آن است آنچه امروز در برخی منابر پزشکی و تریبون های مختلف منجمله تریبون ملی عیان است ، راه نباشد که ای بسا بیراهه را در ذهن اهل تدبر متبادر کند. ترسم آن است که تشویشی بر جان اهل نظر افتد.

معنای "نقد" اعتراض و تعرض نیست ، معنای این کلمه در عبارت " نقد عملکرد " ، همانا " درآمدی بر عملکرد" و " بررسی عملکرد " است . اسفناک است که روزبروز چرخش این محتوای زیبا را به سمت زدن و نفی کردن و لهیدن شاهد باشیم . قرار نیست که منتخبین جامعه فرهیخته پزشکی را با چوب نقد به قهقرا فرو ببریم و آنان را دلزده و بی انگیزه کنیم. قرار نیست که قرار از کف ما در برود.واقعیت این است که بار تئوریک و عملی سازمان نظام پزشکی را افرادی به دوش می کشند که نمونه ی واقعی ایثارگری هستند. هیات مدیره هایی که در سرتاسر میهن پراکنده اند و پرچم آن را به اهتزار درآورده اند . آنهایی که بدون هیچ چشم داشتی در جهت بالیدن آرمانهای متعالی سلامت مردمان این دیار گرد می آیند ، می گویند ، می شنوند ، دل می سوزانند و اوقات شخصی را به نفع جامعه می سپرند تا در این میان بیماران و صاحبان حرف پزشکی ، آسودگی خیال داشته باشند . آنان که جان و تن شان از عزمی راسخ آکنده ست و از نشیب تند سرنوشتی بلند بالا می روند . باید آنها را تحسین کرد . وظیفه ی ماست که غبار از رخ شان بتکانیم و خستگی شان را با کلامی نغز و دل نشین برطرف کنیم . وظیفه ما امر به معروف است و سپس نهی از منکر ، ما را چه شده است که بی باکانه به سرمایه های اجتماعی خود اینگونه می تازیم و در تلاشیم آنها را از میدان بدرکنیم ؟ بر ما فرض است که موانع را از راهشان دورکنیم و بر این جاده نور بتابانیم . آری باید معبری گشود .

نقد عملکرد یا همان درآمدی بر عملکرد آدابی دارد ، شیوه ای دارد ، در این شیوه ابتدا گزارش عملکرد می خواهیم ، می پرسیم چه کرده ای ؟ چه آورده ای ؟ و سپس می گوئیم چه نکرده ای ؟ چرا نکرده ای ؟ در زمانه ای که سیب طالع چرخان آمده تا اولویت سلامت را بر تارک تصمیمات دولت بنشاند ، در فرصتی که حاصل شده و ابرو باد و مه و خورشید وفلک برآنند که واژه سلامت را از اعماق بیرون آورند و آن را چونان ماه نخشب مششع کنند ، تحریف و تخفیف عملکرد و فرصت سوزی ، نه سزاست . در موقعیتی که ارکان همگی در پی آنند که از ظرفیت بخش خصوصی یعنی همان مردمی که ولی نعمت ما هستند استفاده بهینه کنند واداشتن آنها از این نیت سراسر خیر بخشودنی است ؟ روزگار نه چندان دور را بخاطر آوریم . همان روزگاری که هیچ کس سلامت را نمی شنود و این ناشنودن مردمان را رنجه کرده بود .

اکنون که این رشد در متولیان و دست اندرکاران سلامت حاصل گشته ، ما نیز  به جمع رشد یافته ها بپیوندیم و مشفقانه و مهربانانه ، نصیحت ورزی کنیم  تا عاقبت به خیر باشیم . تریبون ملی را برای اهداف بزرگ و دادن سرمشق های متعالی استفاده کنیم و مسائل خرد را که بجز هدردادن وقت مخاطبین ثمری ندارد به جلسات مرتبط درون گروهی و اگذاریم و حرمت منابر عمومی را پاس بداریم . شان تریبون ملی یعنی احترام به شان بینندگان ، یعنی احترام به وقت مخاطبین ، یعنی شناختن جایگاه ها ، یعنی رشد مفاهیم ، یعنی دانستن اینکه هر سخن جایی و هر نکته مقامی دارد . برنامه پرمخاطب نبض ، یک تریبون ملی است و سازمان نظام پزشکی نماد توسعه است . حیلتی دیگر باید جست .

دکتر محمود فاضل

نایب رئیس شورای عالی نظام پزشکی