پنجم ماه می هر سال فرصتی است تا به قشر زحمتکشی که ارمغان حیات را با دستان خویش لمس می‌کنند، تبریک گفت و به یاد آورد مشقت‌ها، بیدار خوابی‌ها و استرس‌هایی را که یک گروه ایثارگر با بازده مادی اندک به جان خریده است.

از طلوع نخستین لحظه‌های آفرینش و خلقت هستی تا به امروز، از عرصه‌های پیدایش تمدن‌های ابتدایی تا فناوری‌های شگرف اکنون، همیشه و در همه حال، علم و دانش سردمدار و راهگشای بشریت بوده است. در پرتو آگاهی و دانش افزایی، آدمی گره از کار فرو بسته خود می‌گشاید و بر بال اندیشه با خردورزی افق‌های بی‌نهایت و رمزآلود جهان هستی را در برابر دیدگان خویش پدیدار می‌سازد. حاصل این تلاش و کوشش فراهم آمدن بستر زیستنی نیکو و حیاتی طیبه است.

مامایی رشته‌ای است که قدمتی به درازنای تاریخ دارد و همزاد با زاد و ولد ابناء بشر است. با گذشت قرن‌ها پیشرفت‌های علمی و عملی در زمینه تولید مثل مامایی را به یک علم اصیل و مهم در عرصه‌ی تعاملات بشری قرار داده است. به طوری که امروز مراقبت‌های مامایی نقش بسیار مؤثری در ایجاد جامعه‌ای سالم دارد.

اگر چه آموزش همگانی و ارتقای سلامت کار دشواری است اما ترویج زایمان طبیعی و توسعه‌ی بلوک‌های زایمان قطعاً فردایی بهتر را برای هر جامعه نوید می‌دهد. در این راستا با عنایت به سیاست‌های افزایش جمعیت توجه به مامایی و توانمندسازی ماماها و ایجاد شرایط تسهیل بهره‌گیری از خدمات آنان اعم از پوشش‌های بیمه‌ای و رفع مشکلات صنفی در درجه بالای اهمیت قرار می‌گیرد.

شعار روز جهانی ماما یعنی «زنان و نوزادان، قلب مامایی» نشان‌دهنده ظرفیت و توان بالقوه این گروه بزرگ حرفه‌ای است و باید در تحقق اهداف نظام سلامت و جامعه‌ای آباد و پویا از هنرمندی این گروه هر چه بیشتر استفاده کرد.

روز جهانی ماما را به یکایک همکاران ارزشمندی که نخستین نگاه، نخستین نفس، نخستین لبخند، نخستین فریاد، نخستین شوق و نخستین عشق را نظاره‌گر هستند تبریک گفته، درود و سپاس خود را نثار همه‌ی آنهایی می‌کنم که با تحمل لحظه‌های دشوار سبزی نگاهشان را تقدیم سیمای لطیف نوزادان می‌کنند.