در پی مسايل اخیر پیرامون ماماها نماینده جامعه مامایی واکنش نشان داد:خانم نوشین زنده زبان عضو شورای عالی نظام پزشکی طی نامه ای به وزیر بهداشت درمان و اموزش پزشکی،رییس کل و رییس شورای عالی نظام پزشکی از دغدغه های جامعه مامایی گفته است در این نامه امده است:
برادر گرامی جناب آقای دکتر سیدحسن قاضی
زاده هاشمی
وزیر محترم بهداشت و درمان و آموزش پزشکی
سلام علیکم
ماما پرستار نیست ، ماما ماماست.
احتراماً با عنایت به مشکلات اخیر جامعه مامائی به استحضار می رساند:
تا آنجا که بیاد داریم سالیان سال است که جامعه مامائی
با مشکلات عدیده ای روبروست و متاسفانه مسئولین نظام سلامت کشور همیشه این گروه را
نادیده گرفته و توجهی به درخواست های به حق آنان ننموده اند هر بار که وزیر جدیدی بر
سر کار می آید بارقه امیدی در دل ما روشن می شود اما ظاهراً باید بازهم دلسرد شد امیدواریم
که اینگونه نباشد.
جای سوال دارد که علت مظلومیت و در حاشیه
قرار گرفتن این گروه چیست ؟ چرا ماماها را هر روز مثل توپ فوتبال به یک سو پرت می کنند؟
در اقدام اخیر وزارت بهداشت نگرانی و دلسردی
جامعه مامائی تشدید شد ، زیرا پیشنهاد شده باتوجه به آمار بالای بیکاران ماماها را
با گذراندن دوره هایی به عنوان پرستار به کارگیرند.
با احترام به همکاران محترم پرستار و نقش
کلیدی آنان در نظام سلامت ، به عرض می رساند که اگر ماما می خواست پرستار شود ، رشته
پرستاری را دنبال می کرد.
شاید فردا هم بهیار کم بود آیا باید ماما
جایگزین شود؟
ماما، ماماست و پرستار، پرستار است .
آیا برای سایر رشته ها هم این سیاست ها
لحاظ می شود؟
آیا درست تر نیست که برای تصمیم گیری در
خصوص هر گروه ابتدا از کارشناسان و مسئولین آن رشته در قسمت های مختلف نظرسنجی بعمل
آید؟
مسلماً این گونه نادیده گرفتن حق و حقوق
گروهها فقط موجب ضربه زدن به نظام سلامت کشور خواهد شد .
بدیهی است نظام سلامت کشور در صورتی خواهد
توانست جایگاه خود را حفظ و ارتقاء دهدکه تمام گروهها در جایگاه خود دیده شوند، حق
و حقوق واقعی شان لحاظ گردد و با تلاش در جهت رفع مشکلات موجبات دلگرمی آنان را برای
ارائه خدمات بهتر فراهم ساخت .
این سوال در ذهن همکاران ماماست که چرا
همیشه ما را نادیده می گیرند؟ چرا تمام چالش ها و حق کشی ها برای ماما ؟
حداقل اگر گامی برای توجه به خواسته های
آنان برداشته نمی شود بار بیشتری هم تحمیل نکنیم و دردی هم به دردهای بی علاج آنان
اضافه نکنیم.
بیائید یکبار هم که شده با حفظ شان و جایگاه
واقعی آنان به خواسته هایشان توجه کنیم .
با عنایت به موارد گفته شده ، ضمن اعتراض
و نارضایتی همکاران در سراسر کشور نسبت به اینگونه سیاست ها اعلام می داریم که جامعه
مامایی مخالف این سیاست (حتی اگر فعلا انتخابی باشد) بوده و از مسئولین می خواهیم مشکلات
ماما را در حیطه کاری خودمان درمان کند. بارها اعلام نموده ایم که برای رفع معضل بیکاری
می توان از راهکارهای ذیل استفاده نمود:
1- اجرای
قانون پنج سال بخشودگی سختی کار که جزو حقوق بدیهی آنان بوده و هیچ فرد منصفی نمی تواند
منکر استرس کاری ماماها با توجه به تماس با انواع آلودگی های صوتی ، میکروبی ، خونی
، استرس حفظ سلامت و نجات جان دو انسان و ... شود .
مسلماً با اجرای این قانون تعداد زیادی
از همکاران از چرخه خارج و نیروهای جدید جذب خواهند شد.
2- استانداردسازی
نیروی انسانی :
طبق استانداردهای جهانی به ازای هر
1000 زایمان 30 الی 50 ماما باید در سیستم بکار گرفته شوند با توجه به آمار موالید
سالیانه در کشورکه حدود یک میلیون و سیصد هزار است و همچنین با عنایت به سیاست افزایش
رشد جمعیت و ترویج زایمان طبیعی و کاهش آمار سزارین، حتی اگر حداقل استاندارد نیروی
انسانی (30 نفر) در نظر گرفته شود عملاً مامای بیکار نخواهیم داشت و نیازی نیست که
هر روز به بهانه بالا بودن آمار بیکاری شخصیت آنان را لگد مال کنیم .
3- کاهش
پذیرش دانشجو در مقطع کارشناسی به متعادل نمودن آمار بالای فارغ التحصیلان و بیکاری
کمک چشمگیری خواهد نمود .
امیدواریم با عنایت و حسن نیت جنابعالی
شاهد اصلاح و رفع عاجلانه این سیاست باشیم.
نوشين زنده زبان
عضو شوراي عالي نظام پزشكي