ولادت با سعادت حضرت زینب(س) و روز پرستار را خدمت همه هموطنان و بالاخص همکاران گرانقدر و ایثارگر پرستار تبریک و تهنیت عرض نموده و  امیدواریم  پرستاران بتوانند بیشتر از همیشه عرصه های علمی و اعتقادی را درنوردیده و سلامت کلیه آحاد جامعه را ارتقا بخشند و این هدف فقط با تولید دانش تخصصی و حرفه ای شدن پرستاری امکانپذیر می باشد.

پرستاری حرفه ای است که که دارای دو بعد مهم می باشد:

 بعد اول علم، دانش، مهارت و تخصص مراقبت از آحاد جامعه(افراد سالم و بیماران) می باشد و وظیفه مهم پرستار در این بعد، حفظ و ارتقای سلامتی افراد سالم و بهبود هر چه سریعتر و توانمندی بیماران ،در جهت بازگشت به  زندگی عادی خود است. برای توفیق در این بعد پرستاران باید هم  درجهت کسب دانش روز و هم با تحقیقات خود در جهت تولید دانش های جدید در حوزه مراقبت بکوشند.

بعد دوم  بعد عاطفی ،عشق و هنر مراقبت می باشد،که نیاز به روحیه ای قوی دارد، پرستاری یک خدمت مادام العمر است بطوریکه از زمان تشکیل سلول تخم در رحم مادر با مراقبتهای دوران بارداری آغاز و در تمام طول عمر ادامه می یابد و با مراقبت های تسکینی از بیماران محتضر پایان می یابد، در تمام این دوران پرستاران با درد، رنج و آلام بیماران و خانواده ها روبرو هستند، که منجر به  صرف انرژی روانی زیادی در پرستار می گردد، و در اینجاست که صبر پرستار، تبلور می یابد، صبری که در اسوه زنان عاشورا، حضرت زینب کبری(س) به نهایت اوج خود می رسد.

پرستاری بدون توجه به  هردو بعد کامل نیست، علم ،دانش وتخصص به تنهایی کافی نبوده زیرا که  می تواند منجر به  برخورد مکانیکی با بیمار گردد، همانطور هم بعد عاطفی نیز به  تنهایی کارساز نیست، که عاطفه بدون علم مراقبت،  راه به جایی نمی برد و مانند مادری می ماند که در نهایت  عاطفه به فرزند خود علاقه دارد ولی نمی داند که چکار باید  بکند تا  این فرزند بهبود یابد. مطمئنا راه پرستاری به  بهشت ختم می شود، اگر به  هر دو بعد علمی و عاطفی توجه شود.

در پایان  خدا را  شاکریم که عنایتی به پرستاران نموده  که پرستاران در لحظات بحرانی ، همراه دردمندترین افرادی که  در سخت ترین شرایط قرار دارند، باشند. و چه زیبا مقام معظم رهبری در توصیف پرستاری فرموده اند که :حرفه پرستارى، ترکیب عجیبى است: از یک سو، ترکیبى است از رحمت و عطوفت و مهربانى و مراقبت، و از سوى دیگر، دانش و معرفت و تجربه و مهارت. و در جای دیگر فرموده اند: پرستاری در واقع حقیقت معلمی است ،  معلم صبر ، معلم حلم و بردباری ، معلم ایثار و گذشت . و یا علامه طباطبایی (ره) فرموده اند: مـن حاضرم حاصل هفتاد سال عبادتم را با یک شب پرستـاری از بیماران عوض نمایم .

در پایان از تمامی همکاران پرستار تقاضا دارد که، با افزایش علم، دانش، مهارت و تخصص خود  و همچنین با مهربانی و عطوفت خود ، در توسعه مراقبت علمی و کامل Holistic and Scientific care   در سطح مراقبتهای فردی، خانوادگی و مراقبت جامعه نگر بکوشند و گستره  خدمات مراقبتی خود را از پشت دیوارهای بیمارستان خارج نموده و به جامعه گسترش دهند. ضمن آرزوی  سلامتی ، توفیق روزافزون کلیه  همکاران پرستار را در  بخش های آموزش، پژوهش و بالین از درگاه خداوند متعال مسالت می نماید.