جناب آقای دکتر پزشکیان، رئیس‌جمهور محترم
با سلام و احترام
این نامه نه گزارش اداری است و نه گزارشی خشک از آمار و ارقام؛ این دلنوشته‌ای است از سوی یک پزشک دردآشنا که سال‌هاست در کنار بستر بیماران، در سکوت شب‌های کشیک، در نگاه نگران خانواده‌های بی‌پناه، و در چهره خسته همکارانم، درد و رنج را نه فقط دیده، بلکه لمس کرده است.
🔹 آقای رئیس‌جمهور؛
پزشکی در این سرزمین دیگر تنها طبابت نیست، بلکه جنگیدن با هزار دغدغه‌ی همزمان است: ناهمترازی‌ها در آموزش، بی‌توجهی به اقتصاد درمان، کم‌رنگ شدن فرهنگ اکرام و قدردانی از زحمتکشان سلامت، و نبود کسی که واقعا این درد را بفهمد. گویی جامعه امروز ما در شلوغی‌های سیاست و معیشت، صدای ناله‌ی آرام اما ماندگار پزشکان و بیماران را کمتر می‌شنود.
دغدغه ما تنها خودمان نیستیم؛ دغدغه ما آینده سلامت این مردم است. آینده‌ای که اگر امروز برای آن تدبیر نشود، ده سال دیگر جز ویرانه‌ای از نظام سلامت، فرسودگی شدید نیروهای درمانی، مهاجرت بی‌امان پزشکان جوان، و بیماران بی‌پناه در صف‌های طولانی درمان، چیزی باقی نخواهد ماند.
امروز میان آموزش‌های پزشکی و نیاز واقعی جامعه فاصله‌ای هولناک افتاده است. میان آنچه پزشک جوان در دانشکده می‌آموزد و آنچه در میدان زندگی از او انتظار می‌رود، شکافی پرخطر دهان باز کرده است. اقتصاد درمان بیمار است؛ پزشک درگیر چالش معیشت و بی‌ثباتی است و بیمار درگیر هزینه‌هایی که توان پرداخت ندارد. در این میان، حلقه‌ی اکرام، همدلی و احترام متقابل نیز کم‌کم گسسته می‌شود.
ما به عنوان پزشکان دردآشنا، نه به دنبال امتیاز ویژه‌ایم و نه انتظار تجمل؛ تنها خواهشمان این است که صدای ما شنیده شود، و تصمیمات کلان کشور در حوزه سلامت، بر مبنای درک عمیق از واقعیت میدان، تجربه‌ی عملی پزشکان، و نگرانی مشترک نسبت به آینده‌ی فرزندان این خاک باشد.
🔹 آقای رئیس‌جمهور؛
اگر امروز اصلاحی بنیادین در سیاست‌های آموزش، اقتصاد و فرهنگ حوزه سلامت صورت نگیرد، فردای ایران با نسلی از پزشکان خسته، ناامید و پراکنده، و با مردمی محروم از حق مسلمشان یعنی «سلامت» روبه‌رو خواهد بود. و این زخمی است که هیچ مرهمی نخواهد داشت.
این نامه را نه برای گلایه، بلکه برای ابراز دغدغه نوشتم. برای اینکه شاید صدای آرام یک پزشک دردآشنا، دریچه‌ای باشد به شنیدن صدای بلندتر جامعه‌ی سلامت کشور. امید دارم شما که خود دردآشنا خطاب می‌شوید، این صدا را جدی بشنوید و در قامت مسئول عالی‌رتبه نظام اجرایی، مرهمی بر زخم‌های امروز و بیم فردای این ملت باشید.ضمنا اعتقاد کثیری از جامعه پزشکی این است که اگر در این دوره ریاست جمهوری دکتر پزشکیان و وزارت دکترظفرقندی اصلاحات مناسب انجام نشود دیگر هیچ امیدی به اصلاح نیست،
با احترام و امید
رونوشت، وزیر محترم بهداشت و درمان جناب آقای دکتر محمدرضا ظفرقندی
رئیس محترم کمیسیون بهداشت و درمان مجلس جناب آقای دکتر شهریاری
رئیس کل محترم سازمان نظام پزشکی جناب آقای دکتر رییس زاده