وجود دشمن ستیزه جو با هر صفتی دیگر، توجیهی برای کشتار کور نیست. کشتار کور، نقطه ختمی بر خشونت نیست!
دوره های خشونت، حتی با شدت کمتر از امروز، تکرار خواهد شد حتی با گذشت قرن ها.
آتش کینه صرب و کروات، مصداقی روشن در عصر معاصر است که بعد از دهه ها، چگونه بار دیگر بالکان را به آتش کشید و هنوز هم آتشی زیر خاکستر است.
«عیسی به رهی دید یکی کشته فتاده
حیران شد و بگرفت به دندان سر انگشت
گفتا که «کرا کشتی تا کشته شدی زار؟
تا باز که او را بکشد آنکه تو را کشت؟»
انتقادات جدی درغرب به عنوان پشتیبان اصلی صهیونیسم به سطوح بالا هم رسیده است و با آگاهی از عواقب کار، از عملیات خشن و کشتار کور که از قرنها پیش یک شیوه شناخته شده ولی غیرانسانی در مقابله با دشمن بوده، بیزاری خود را اعلام کرده است.
- انتقاد جاستین ترودو از اقدامات اسرائیل در غزه: حتی جنگ هم قوانین خود را دارد.
- پدرو سانچز، نخست وزیر اسپانیا از تل‌آویو خواست از «کشتار کور» فلسطینی‌ها در غزه پرهیز کند.
نخست وزیر اسپانیا همچنین گفت که کشورش قصد دارد برای به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین تلاش کند.
انتظار از حماس جهت اظهار پشیمانی آنهم بعد از هزینه جانی ۱۱۰۰۰ نفری اهالی غزه و قسمت قابل توجهی از نیروهای خود، انتظار بیهوده ای از یک طرف یک جنگ است.
قطعنامه شورای امنیت نیز با وجود قدرت بالای طرفداران جنگ، خواستار توقف بشردوستانه «فوری و طولانی‌مدت» جنگ برای رسیدگی به وضعیت بحرانی غیرنظامیان شد اما بدون جدیت جامعه جهانی برای پایان دادن به این آتش خطرناک، امیدی به توقف ماشین کشتار کور نیست مگر آنکه فشار جامعه جهانی و حضور و اعلام انزجار مردم کشورهای مختلف در خیابان ها، به این وضعیت غیرانسانی پایان دهد.
به هرحال آنچه که اتفاق می افتد این است که کودکان هزینه این جنگ نابرابر را می دهند!
از طرف دیگر حضور مردم خطر گسترش جنگ را با سه مکانیسم کمتر خواهد کرد. از یکطرف با ایجاد فشار بین المللی برای کاهش تنش و خشونت و از طرف دیگر با بازیگری قسمتی از وظایف اخلاق انسانی و پاسخ نسبی به انگیزه ها و عواطف بیدار شده و کنش سوم با نشان دادن آمادگی برای تقویت مقاومت.
۲۷ آبان: نه به کودک کشی!