جمعه، 7 اردیبهشت 1403
  
  • 1401/12/27
یادداشت

دکتر بهنام عباسیان

عضو شورای عالی نظام پزشکی

پدیده بی دندانی حاصل بی تدبیری سیاستگذاران عرصه سلامت است یا زیاده خواهی دندانپزشکان؟

این روزها به هر سو که می‌نگریم هم درمانگر و هم درمان شده ناراضی هستند، یکی از گران بودن وسایل و تجهیزات و دیگری از گران بودن دستمزد دندانپزشکان. به عبارتی ارائه دهندگان خدمات دندانپزشکی با کوله باری از مشکلات و بی انگیزگی در راه پیدا کردن روزنه مهاجرت برای زندگی بهتر و گیرندگان خدمات برای رهایی از آلام در پی کشیدن دندان .

ما‌حصل این آشفتگی و سردرگمی سودی است که به جیب بیمه ها واریز می شود؛ بله وقتی که بیمه های پایه 2 الی 3 درصد برای سلامتی مردم هزینه می کنند و بیمه های تکمیلی نیز در این عرصه 7 الی 8 درصد نقش دارند؛ انتظاری بیش از این نباید داشته باشیم. در این اثنا کارشناسان انجمن های تخصصی و نظام پزشکی تعرفه واقعی را به شورای‌عالی بیمه ارائه می‌دهند که متاسفانه نماینده پزشکان در  شورای عالی بیمه یک نفر از اعضا9ی نفره است،که حدِ اکثریت شورا با تصمیم گیری های نابجا ، تیشه ای به ریشه تعرفه های ارائه شده از سوی نظام پزشکی می‌زنند به گونه ای که برای اثبات حقانیت خود هیچ ابائی ندارند.

الان همه می‌دانند که هزینه‌های دندانپزشکی همانند تعرفه پزشکی شفاف است و دارای سه جزء حرفه ای ،جزء فنی و جزء مواد مصرفی است و نکته جالب این که ما دندانپزشک را وادار به رعایت تعرفه می‌کنیم اما از سوی دیگر وزارت بهداشت هیچ‌گونه تعهدی برای ثابت نگه داشتن قیمت مواد مصرفی و تجهیزات قبول نمی‌کند. در طی یک سال یعنی از فروردین تا اسفندماه1401 شاهد افزایش600 برابری قیمت مواد مصرفی و تجهیزات هستیم و جزء حرفه ای دندانپزشکان هم که اسفناک است؛ به زبان ساده یک دندانپزشک برای داشتن یک زندگی ساده‌ و نیمه مرفه باید در پی مهاجرت باشد.

حال که کارشناسان خبره انجمن‌های تخصصی و نظام پزشکی به این مسئله اذعان دارند که باید در تعرفه سال 1402حداقل 40درصد به جز حرفه ای و فنی اضافه و جزء مواد مصرفی باید آزاد حساب شود زیرا دولت هیچ‌گونه تعهد و سوبسیدی در برابر  مواد در نظر نگرفته است.

امروزه تمام دولت‌مردان و سیاست‌گذاران عرصه سلامت کشورهای در حال توسعه سلامت دهان ودندان را در سرلوحه خود قرار داده اند و در این راستا از مشاورین خبره استفاده می کنند تا بتوانند بحران سلامت دهان و دندان را ساماندهی کنند .پوسیدگی دندان یک بیماری تلقی می شود و بیمه‌های پایه نباید فقط نظاره‌گر باشند بلکه باید از ارائه دهندگان خدمات سلامت و گیرندگان آن حمایت نمایند تا ما حصل این مهم بازگشت سلامتی دهان و دندان به اقتصاد خانوارها باشد و انگیزه ارائه دهندگان خدمات را نیز افزایش دهند.

امید است درآستانه حلول بهار و سال نو همبستگی شایسته‌ای بین وزارت محترم متبوع و فعالین صنفی سلامت ایجاد شود تا بتوانند با فراغ بال و در راستای ارتقای سلامت مردم گام های شایسته‌ای بردارند. هر چند که این خواسته جز با ارتقاء جایگاه دندانپزشکی در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی میسر نمی‌شود.

انتهای پیام