کل من علیا فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال والاکرام
از شمار دو چشم یک تن کم
از شمار خرد هزاران بیش
دکتر مسلم بهادری، سال ۱۳۰۸در روستای «زنگیشا محله» قرای «گلیجان» از توابع شهرستان تنکابن در استان مازندران چشم به جهان گشود. در مقطع تحصیلی متوسطه در دبیرستان «ادیب» تهران با فریدون مشیری، نادر نادرپور، اسلام کاظمیه، کریم ساعی و… همکلاس بود. سال ۱۳۲۷وارد دانشکده پزشکی دانشگاه تهران شد و سال ۱۳۳۳فارغ التحصیل شد. سال‌های تحصیلی دانشگاهی او مصادف با اوج فعالیت‌های سیاسی در کشور و نهضت ملی شدن صنعت نفت بود و او نیز در صف طرفداران مرحوم دکتر مصدق قرار گرفت و در دوران دانشجویی نشریه‌ای به نام «دانشجویان و دانش‌آموزان» منتشر کرد که مقالاتی از «شمس آل احمد، بهمن و اردشیر محصص، محمود عنایت، ابراهیم یزدی و…» را در آن به چاپ رساند.
روز ۳۰تیر ۱۳۳۱در میدان بهارستان و در جمع طرفداران دکتر مصدق حضور داشت و بعد از کودتای ۲۸امرداد سال ۱۳۳۲برای مدتی دستگیر شد. بعد از فارغ‌التحصیلی، فعالیت حرفه‌ای‌اش را از درمانگاه «کاخک» در شهرستان گناباد در استان خراسان شروع کرد. سپس مدت دوسال از سال ۱۳۳۴تا سال ۱۳۳۶به عنوان دستیار آسیب‌شناسی در دانشگاه تهران، فعالیت کرد و بعد از اتمام این دوره در ایران به انگلستان رفت و از دانشگاه «ویلز» مدرک فوق تخصص آسیب‌شناسی ریه و قلب را دریافت کرد. وی پس از بازگشت به ایران، رئیس درمانگاه کرسی آسیب‌شناسی دانشکده پزشکی تهران شد و از سال ۱۳۴۰تا سال ۱۳۴۲دستیار کرسی آسیب‌شناسی و از سال ۱۳۴۲تا ۴۷به‌طور تمام‌وقت دانشیاری گروه آسیب‌شناسی را بر عهده گرفت. همچنین از سال ۱۳۴۷تا سال ۱۳۷۶استاد تمام گروه آسیب‌شناسی دانشگاه تهران شد. همان سال بازنشسته اداری شد ولی همچنان تا پایان عمر به کار حرفه‌ای مشغول بود.
دکتر بهادری، بنیانگذار و رئیس بخش پاتولوژی بیمارستان «سینا» وابسته به دانشگاه تهران بود. وی دو بار، نخست از سال ۱۳۵۹تا سال ۱۳۶۰و بار دوم از سال ۱۳۶۳تا سال ۱۳۶۴از طرف دانشکده پزشکی ایالت کالفرنیا در شهر «سان دیگو» به عنوان استاد مدعو پاتولوژی برای تدریس دعوت شد. از سال ۱۳۷۰ نیز به عنوان استاد مدعو و پاتولوژیست بیمارستان مسیح دانشوری وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تدریس کرد و از سال ۱۳۷۱به عضویت هیأت مؤسس مرکز تحقیقات سل و بیماری‌های ریه بیمارستان مسیح دانشوری درآمد. دکتر بهادری بعد از بازنشستگی از سال ۱۳۷۷عضو پیوسته و رئیس گروه علوم پایه فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران شد و در سال ۱۳۹۰مقام استاد ممتازی آسیب‌شناسی دانشگاه علوم پزشکی تهران را کسب کرد. برخی از بی‌شمار مناصب اداری و خدماتی که مرحوم دکتر بهادری در طول زندگی پر بارش به طور همزمان یا در امتداد هم از آن برخوردار بود، عبارتند از: سرپرست کتابخانه و مسئول انتشارات دانشکده پزشکی تهران، معاون آموزشی دانشکده پزشکی، رئیس سازمان سنجش آموزش کشور و معاون وزیر علوم و آموزش عالی، عضو هیأت ممتحنه آموزش پزشکی عمومی، عضو کمیته تخصصی برای پژوهش‌های علمی کشور، عضو کمیسیون ملی کنترل سرطان، عضو کمیته ملی مبارزه با دخانیات. همچنین از سال ۱۳۸۶تا پایان عمر ریاست دفتر ارتباط دانش‌آموختگان دانشگاه علوم پزشکی تهران را بر عهده داشت.
دکتر بهادری در طول عمر علمی‌اش از جوایز و نشان‌ها و تشویقهای زیادی برخوردار شد، از جمله: برنده اسکالرشیب یک‌ساله از انگلستان، برنده اسکالرشیب یک‌ساله فولبرایت از آمریکا، برنده جایزه ملی بهترین کتاب پزشکی از آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، نشان درجه اول علمی ریاست جمهوری ایران از حجت‌الاسلام سید محمد خاتمی، مدال دانشگاه علوم پزشکی تهران به مناسبت شصتمین سال خدمت آموزشی و پژوهشی، نامگذاری اتاق کار دکتر بهادری در بخش پاتولوژی بیمارستان سینا، نامگذاری کلاس درس بیمارستان مسیح دانشوری به نام کلاس استاد مسلم بهادری و نامگذاری کتابخانه مرکزی دانشکده پزشکی تهران به نام دکتر بهادری.
وی در «انجمن‌آسیب‌شناسی ایران، انجمن بین‌المللی آسیب‌شناسان جهان، انجمن حمایت از بیماران مسلول، انجمن ایرانی استومی و انجمن مبارزه با دخانیت» عضو بود و با مجله دانشکده پزشکی دانشگاه تهران، مجله طب عمومی، نشریه جراحی ایران، مجله علمی نظام پزشکی ایران، مجله بیماری‌های عفونی و گرمسیری و… همکاری می‌کرد.از دکتر بهادری مقالات فراوان به زبان فارسی و انگلیسی در نشریات داخل و خارج به چاپ رسیده‌است و تألیفات و سخنرانی‌هایی در مجامع و کنگره‌های علمی به یادگار مانده است.