سالها پیش بود. در سالهای اول تحصیل پزشکی از طریق کتاب بهداشت دکتر صادقی حسن آبادی با مفهومی گسترش یافته از سلامت آشنا شدم.
این مفهوم ذهن بنده را درگیر تعریف سلامت نمود و دیدم عمومیت آن در تمام ابعاد زندگی انسان یک واقعیت است. حتی بعد سیاسی و حضور فعال اجتماعی و حق مطالبه مدیریت  خرد و کلان انسانی از شاخصه های یک انسان سالم است.
بله با این نگاه و جستجو در مقالات مختلف و بررسی کلمات سلامت در قرن ۲۱ و سلامت پست مدرن، مجموعه ای گردآوری و در گردهمایی هایی نیز ارائه شد. در کنار این مفهوم، جستجوی مصداق های انسان های سالم در عصر حاضر نیز کنجکاوی بنده را برانگیخت.
شاید یک انسان گمنام و ناشناخته حد اعلایی از شاخصه های سلامت را داشته باشد اما نمی تواند براحتی مورد شناخت جویندگان این مصداق قرار گیرد لذا و در این راه انسان های معروف از ملل را مورد توجه قرار دادم.
در این جستجو و با بررسی بیش از چندین شخصیت علمی، سیاسی، فرهنگی، ورزشی به یک گزینه رسیدم.

استیون هاوکینگ.
شخصه های سلامت ایشان در بسیاری از ابعاد در حد اعلی بود بجز شاخصه سلامت جسمانی.
در کتابی که همان روزها مطالعه کرده بودم،
ابعاد زندگی این معلول را شناسانده بود.
شدت معلولیت وی چندان بود که حتی برای تکلم از دستگاه ویژه استفاده می کرد و با دستگاه ویژه ای ارتعاشات اندک انگشتانش را تبدیل به عمیق ترین آثار فکری و علمی بشر می نمود.
با این میزان ناتوانی جسمانی، وی در علم، و در سطح اول آن، نقشی پیش رو و پیش‌برنده داشته و کرسی متفکر بزرگ جهانی نیوتن در دانشگاه کمبریج به این فرد به ظاهر معلول اختصاص داشت.
از دیگر ابعاد شخصیتی ایشان، روح و روان و احساس پرورش یافته ایشان بود.
 روحیه ای شاد داشت، مهر می ورزید و عاشقانه همسرش را دوست داشت. در اجتماع فعال بود و سفرهای متعددی را تجریه می کرد و حتی داوطلب جدی سفر به فضا بود.
بیماری ALS نوعی بیماری نورون حرکتی است که ۵ سال بعد از تشخیص اولیه آن منجر به مرگ می شود. این حالت هاوکینگ اولین بار زمانی که ۲۱ ساله بود تشخیص داده شد و انتظار می رفت که دیگر بیست و پنجمین تولد خود را نبیند. اما وی ۷۲ سال، دنیا را تجربه کرد.
در بیانیه ای  آقای ریچارد برنسون موسس گروه ویرجین در سال ۲۰۱۵، در مورد سفر  هاوکینگ به فضا یادآوری شد که این پیشنهاد بخاطر قدردانی از هاوکینگ و احترام به اوست. به گفته ایشان پروفسور استیفن هاوکینگ فردی است که بیشترین تحسین را در جهان به خود اختصاص داده است، او نابغه ای است که چشمان ما را به روی شگفتی های جهان گشود، همچنین او فردی مهربان و خوشروست، و تنها فردی غیر از مامورین نظامی است که بلیط سفر رایگان خواهد داشت.

این متفکر بزرگ، بعدهای احساسی انسانی را با محبت و مهر، بعد اجتماعی را با حضور فعال در این عرصه، همچنان سایر ابعاد خود، به غایت پرورش داد و بجز معلولیت، در سایر ویژگی ها و استعدادهای بشری، سعی در شکوفا نمودن این زیباییهای بشری، نمود.
اگر چه نظرات سالهای آخرایشان در مورد مبدا وجود و خلقت، دین داریان را گلایه مند نمود اما نظرات علمی همچون انفجار بزرگ ایشان راهی برای کشف کاینات ایجاد نمود که تا قبل از وی براحتی قابل تصور نبود.
***
تجربه فعالیت اجتماعی بنده باعث شد در همان زمان که محو شخصیت این انسان بزرگ شده بودم، از طریق ارتباطات با NGO ها با نمونه ایرانی این شخصیت آشنا شوم.
 کورش زارعی 
ایشان هم مبتلا به چنین بیماری بود و قدرت حرکتی نداشت بجز تایپ صفحه کلید کامپیوتر.
با این وجود عاشقانه ازدواج کرده بود و زن و فرزندش را به غایت دوست داشت. رییس یکی از NGO های فعال چند محوری و مدیر مسئول یک مجله فرهنگی بود و قسمت عمده کار را خود انجام می داد. از طریق نگارش متن های گیرا بخصوص در در حوزه اجتماعی و انجمن های مردم نهاد و همچنین کل کارهای فنی تنظیم یک نشریه که در حالت معمول، نیاز به چندین نیروی حقوق بگیر دارد.
با حرکت ناچیز انگشتان پا نقاشی می کرد و چنان با معنا بود که زینت بخش جلد مجلات می شد.
با بزرگداشت یاد این مردان بزرگ و با روحیه و روانی پرورش یافته و شکفته، روز جهانی معلولان را پاس داشته و بهانه قرار دهیم برای توجه به انسان و ابعاد گوناگون انسانی