در نخستین روزهایی که بیماری کرونا شناخته شد، در یادداشتی خاطرنشان کردم جنگ جهانی سوم شروع شده با این تفاوت که در دو جنگ جهانی اول و دوم، جنگ کشورها و انسان‌ها و جنگ‌افزارهای نظامی و تسلیحاتی با یکدیگر بود و جنگ جهانی سوم، جنگ همه کشورها در جبهه‌‌ای متحد و همه انسان‌های کره زمین با ویروسی ناشناخته و خطرناک است؛ ویروسی که سلامتی جامعه بشری را مورد تهدید جدی قرار داده و در این جنگ به جای اسلحه گرم و سرد باید با واکسن و دارو و رعایت نکات بهداشتی و به کارگیری وسایل بهداشتی به مقابله برخاست و به جای چکمه نظامیان باید روپوش سفید کادرهای درمان و دارو را مشاهده کرد.
از نقاط اشتراک جنگ سوم جهانی با دو جنگ جهانی قبلی و دیگر جنگ‌ها این است که، در ابتدای هر جنگ، تصور عمومی بر این است که در کوتاه زمانی حداکثر یک سال جنگ به پایان خواهد رسید و صلح بر قرار خواهد شد، ولی همان‌طور که جنگ اول جهانی شش سال به طول کشید و جنگ دوم چهار سال به درازا کشید، استبعادی ندارد جنگ سوم یعنی مقابله با کرونا هم، در زمانی طولانی به طول بکشد و دامن انسان‌ها را بگیرد و میلیون‌ها نفر را به کام مرگ ناگهانی بکشاند.
اکنون متجاوز از یک سال و نیم است ویروس کرونا تمام افراد بشر از دارا و ندار، غنی و فقیر، تحصیلکرده و بیسواد، شهری و روستایی، سیاه و سفید، ورزشکار و هنرمند و... را مورد تهدید قرار داده و اخبار ناگوار ناشی از آن، روحیات همگان را کسل کرده و خستگی و فرسودگی متاثر از بیماری و عوارض آن در بعد اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و بهداشتی و درمانی بر جوامع بشری حاکم شده و این سئوال همگانی مطرح است بالاخره برای این جنگ پایانی متصور است؟
با این که واکسن آن تولید شد و بسیاری از داروها برای درمان شناسایی شد، چه زمان و در چه شرایطی مردم دنیا از آن در امان خواهند شد؟
برای پاسخ به پرسش‌های فوق و پرسش‌های مشابه باید گفت: متاسفانه عزم جدی جهانی برای مقابله وجود ندارد و هر کدام از دولت‌ها به فراخور توانمندی‌های علمی و سیاسی و اقتصادی و بهداشتی و درمانی با این بیماری بازی می‌کنند در صورتی‌که اگر همه حکومت‌گران و دولتمردان در سطح جهانی در جبهه‌‌ای مشترک به مقابله با این ویروس و بیماری بر خیزند، مصونیت همگانی در سطح جهانی ممکن به نظر می‌رسد، ولیکن در اختلافات و رقابتی که در بین کشورها برای نابودی ویروس وجود دارد، باید هرازگاهی شاهد سوشی جدید در کشوری باشیم و سبب شود بسیاری از تلاش‌ها ناکام بماند.
در کنار انتقاد بزرگی که به دولت‌ها در کشورهای مختلف وجود دارد، متاسفانه بخشی از ساکنان کره زمین و حتی در کشورهای توسعه‌یافته مخالف تزریق واکسن هستند و در روزهای اخیر شاهد تظاهرات وسیع و گسترده در کشورهای اروپایی در مخالفت با تزریق واکسن بودیم و اصرار دولت‌هایشان در تزریق واکسن را به سخره می‌گیرند و از انجام آن طفره می‌روند. به‌طوری‌که در کشوری نظیر فرانسه، از جمعیت ۶۷ میلیونی فقط ۳۳میلیون نفر و در ایتالیا از جمعیت ۶۰میلیونی ۳۲میلیون نفر از مردم هر دو نوبت واکسن را زدند.اگر وضع جامعه جهانی چه از سوی دولت‌ها و چه از ناحیه بخشی از مردم به همین روند پیش برود، امکان ریشه‌کنی ویروس در کوتاه‌مدت بعید به نظر می‌رسد.
سازمان ملل به عنوان متولی صلح و امنیت جهانی که سلامت عمومی در این شرایط کرونایی بخشی از آن تلقی می‌شود، باید به‌طور جدی وارد شود و مقابله با کرونا را در بین کشورها هماهنگ کند و از طریق سازمان‌های زیر مجموعه‌اش نظیر سازمان بهداشت جهانی به توجیه علمی تزریق واکسن بر آید و به مردم جهان بفهماند مخالفت با واکسن یعنی خودکشی و به قتل رساندن دیگران و هر قدر مخالفت با تزریق واکسن بیشتر شود و نکات بهداشتی رعایت نشود، قطعا تا سال‌های سال، این بیماری، جامعه بشری را رها نخواهد کرد.