دیگ جوشان کرونا در جهان همچنان غل غل می‌کند؛ ویروسی که هر لحظه عده‌ای را به کام مرگ می‌کشد، افرادی را اسیر تخت بیمارستان و گروهی را ناچار به مراجعه، دارو و درمان می‌کند! تا کنون 170 میلیون نفر در سراسر جهان به جوشندگی این ظرف پر از عفونت گرفتار و سوخته‌اند و حدود ۳/۵ میلیون نفر نیز خانواده خود را داغدار مرگ خود کرده‌اند!
البته ۱۵۱ میلیون نفر از این سوزش رهیده و بهبود یافته‌اند که جای بسی امید و خوشحالی است.
سهم ما ایرانیان از این جوش و خروش و آسیب تا این لحظه، دو میلیون و900 ابتلا و نزدیک به ۸۰ هزار مرگ و مصیبت بوده است. فوتی‌های کرونا تا این لحظه دو برابر زلزله رودبار، سه برابر زلزله بم و اگر بخواهیم با سال ۱۳۵۷ و زلزله طبس بسنجیم چیزی حدود ۴ برابر آن حوادث به کام مرگ کشیده شده‌اند! روال فوت و مرگ در زلزله‌های ایران را اگر با ژاپن مقایسه کنیم، مرگ‌های ما رو به ازدیاد و فوتی‌های اهالی ژاپن با ریشتری به مراتب بالاتر از زلزله‌های ما، به زیر ۲۰ نفر تقلیل یافته است. بزرگ‌ترین زلزله ژاپن که همان سونامی معروف ۲۰۱۱ است و کلمه «سونامی» را در جهان و ادبیات شمولیت بخشید، ۹ ریشتر بود و 15 هزار را میراند.
اگر هر خیزش کووید۱۹ را برابر یک زمین لرزه در نظر بگیریم، عاملیت اصلی گرفتاری و مرگ و میر در مصاحبه با بیمار و همراهان به طور عمده به ترتیب اولویت موارد زیر بوده است:
۱- سفر به قصد میهمانی ۲- سفر به قصد سرکشی به والدین ۳- دورهمی‌های شبانه بیشتر از ۳ ساعت ۴- دورهمی‌های روزانه بیشتر از دو ساعت ۵- کارگاه‌های تجمعی کار و بدون تهویه ۶- حضور در سالن‌های غذاخوری تجمعی کارگاهی ۷- حضور در رستوران‌های شلوغ ۸- حضور بیش از ۱۵ دقیقه در خط‌های مسافربری واحد و متروی شلوغ ۹- حضور در مراسم عزاداری و عروسی و جشن تولد ۱۰- حضور در نشست و جلسات زیر یک سقف بیش از یک ساعت که طی آن لحظاتی برای نوشیدن یا خوردن ماسک برداشته شده است. و...
البته که موارد فوق تخمینی است و همکاران اپیدمیولوژیست من باید به‌طور دقیق روشنگری نمایند که چه عاملی در ایران بیشترین دلیل بدتر شدن پیک‌های نزدیک به خیزهای قبلی است؟
از دید من که هر روز با این بیماران سر و کار داشته‌ام مهم‌ترین عوامل خاموش نشدن آتشفشان کرونایی ایران عوامل زیر است:
۱- عدم یکپارچگی حاکمیت، قانون و ملت در مبارزه با ویروس ۲- روز مزد بودن ۳- کاسبان کرونا ۴- افول حساسیت نسبت به مرگ ۵- تناقضات علمی ۶- تقاطی علم و سنت ۷- عدم مدیریت یکپارچه ۸- امنیتی نشدن سلامت جامعه در مقایسه با امنیتی جلوه‌دادن کمترین حرکت اجتماعی ۹-پای‌کار نیامدن همه برای تضمین سلامتی ۱۰- فقر اقتصادی ملت ۱۱- وضعیت اقتصادی دولت
حالا اما در نزول خیزش دهشتناک چهارم کرونا در ایران هستیم، خیزش منحوسی که با وجود آتش‌زدن لباس دهقان‌های فداکار سرزمین، قطار عمومی نه‌تنها به هشدار کادر درمان فداکار گوش نداد که او را هم با لباس نیم‌سوخته زیر گرفت. نوشتم قطار عمومی که متهم به مقصر نشان دادن مردم به تنهایی نشوم! اما نیک بدانیم که هرکس در قطار بود جدا اما دو‌اتفاق
رقم خورد:
۱- آسیب جدی ریزعلی‌های فداکار کادر درمان
۲- صدمه غیرقابل برگشت مسافران قطار
امروز اما چند قطار پر ازدحام دیگر در حال سوار کردن مسافران خود هستند: قطار سفرهای خردادی / قطار انتخابات / قطار سفرهای تابستانی / قطار جشن‌های عروسی و...
ریزعلی‌های فداکار کادر درمان در این چهار موج مرگ‌آسا بارها لباس خود را آتش زدند که این مسیر بدمرگ و بدعاقبت است اما دیگر خسته و درمانده‌اند! آنها دیگر رمقی برای هشدار ندارند! امثال من هم با پیگیری دوستان خبرنگارم پر رویی کرده تراوشات فکری‌ام را قلمی می‌کنم. امروز خسته‌تر از دیروز به لطف دوستانم در «ایران» برای ایران می‌نویسم و هشدار می‌دهم به‌خاطر ما نه، برای آینده‌ای بهتر تا ۵۰ درصد مردم واکسینه نشده‌اند قید مسافرت را بزنید!
منبع: روزنامه ایران هشتم خرداد1400