‏‎سحرگاه دوشنبه سی‌ام اردیبهشت ۱۳۹۲، زنی از تبار فرشتگان، رخ در نقاب خاک کشید که به جرات می‌توان گفت، کمتر لحظه‌ای از حیات شریفش به بطالت گذشته‌باشد!

‏‎دکتر پروانه وثوق از آن دسته پزشکان فرهیخته‌ای بود که نه تنها برای خود و خانواده‌اش مایه افتخارکه برای تاریخ ایران، پزشکی، علم و مسئولیت اجتماعی مایه فخر و مباهات بود. این بانوی مهر ونوع‌دوستی پس از طی مدارج علمی به ایران بازگشت و در کسوت یک متخصص خون وسرطان‌شناس، نه تنها بنیان‌گذار بخش‌های اطفال در این سیطره شد بلکه بخش قابل توجهی از عمر پر از مهربانی خود را بدون چشم‌داشت صرف کودکان مبتلا به سرطان کرد.

‏‎اینجانب به نمایندگی از جامعه فرهیخته پزشکی ایران، ضمن گرامی‌داشت یاد و‌ نام این «بانوی مهر» از دانشجویان و جوانان سرزمینم تمنا دارم با مطالعه زندگی این پزشک دلسوز راه آینده رابرای ایرانیان امیدبخش و خود در بستر سلامت، پروانه‌وش مورد وثوق و امید ملت ایران و جهان باشند.

۱۴۰۰/۲/۳۰