روز جهانی سالمند

در روزگار بیم و امید

امسال در حالی به استقبال روز جهانی سالمند می‌رویم که جهان با بحرانی بی سابقه دست به گریبان است با همه‌گیری بیماری کوید 19- که از ابتلای سال جاری میلادی سراسر دنیا را در خود دیده و جوامع بشری را با پدیده‌ای ناشناخته و نوظهور مواجه کرده است. دنیایی که به سرعت رو به پیری می‌رود و جمعیت سالمندان آن رو به افزایش است. آسیب‌پذیری بالای سالمندان نسبت به این بیماری و آمار بالای مرگ و میر درخانه‌های سالمندان گویای وضیعتی است که لزوم توجه بیشتری به سالمندان در این دوران گوشزد می‌کند.

درعین حال علاوه بر آسیب‌پذیری در برابر بیماری کوید 19، آنان در معرض خطرات و آسیب‌های جدی ناشی از عواقب روانی این بیماری جهانگیر هستند.

محرومیت اجتماعی گسترده ناشی ازهمان قرنطیه‌ها، انزوا در سالمندان تشدید آنان را از دیدار فرزندان و خویشان محروم می‌کند، به ویژه در دنیای امروز که خانواده‌های گسترده رو به اضمحلال و شاهد گسترش خانواده‌های هسته‌ای هستیم. بدیهی است که این محرومیت‌ها در سالمندان دچار اختلال زمینه‌ای شناختی، مشکلات شناخت و حافظه را در آنان تشدید کرده و احتمال بروز نقاِیص جدی شناختی از جمله زوال عقلی را به شدت بالا می‌برد.

بسیاری از سالمندان نیز در این دوران شاهد مرگ و میر دوستان و همسن و سالان خود و دردناک‌تر از آن در گذشت فرزندان و سایر بستگانی هستند که در دوران جوانی یا میانسالی به سر برده‌اند.

همچنین در دسترسی به خدمات بهداشتی، درمانی در سالمندی که مستعد به بیماری‌های متعدد جسمی است محدودیت قابل توجهی ایجاد شده که احتمال عوارض بعدی را تشدید می‌کند.

سالمند دورافتاده از خانواده و محروم از حضور در فضاهای اجتماعی مانند دورهمی‌های خانوادگی، سفر، ارگ‌ها و مراکز تفریحی مستعد ابتلا به افسردگی، اضطراب و چنانچه ذکر شد اختلالات شناختی ذکر می‌گردد.

احساس درماندگی، بیهودگی، ناامیدی،از دست دادن عزیزان همگی به سلامت روان و جسم سالمندان آسیب جدی وارد می‌کند.

بنابراین، از سالمندان غافل نباشیم.

اگر دیدار حضوری میسر نیست با یاری گرفتن از شبکه‌های اجتماعی در دسترس و حتی یک تلفن سراغشان را بگیریم. اگر نمی‌توانند به خوبی از این شبکه استفاده کنند. ناامید و دلگیر نشویم، بارها و بارها امتحان کنیم. اگر پیش از این هر هفته سراغشان را می‌گرفتیم هر روز با آنها در تماس باشیم.

همین تماس‌های منظم ، نه تنها در بهبود روحیه و خلق آنها تاثیر بسزایی دارد بلکه ذهن آنان را بیدار و فعال نگاه می‌دارد و از بروز اختلالات شناختی پیشگیری می‌کند.

 به یاد داشته داشته باشیم که در این دوران سالمندان به همه اعضاء کادر درمانی نیاز بیشتری دارند. مبادا که تنها به دلیل کهولت سن آنان را فراموش کنیم و از خدمت‌رسانی به آنها غفلت بورزیم.