باسمه تعالی

می‌خواهم یادی کنم از ایثارگران عرصه دانش پزشکی و عرصه سلامت و مرارت‌ها و زحمات و تلاش‌هایشان که همه لذت‌ها را بر خود ناهموار می‌کنند تا زندگی را به کام دیگران شیرین و هموار گردانند. آن‌ها پیام‌آوران سلامت و شادابی و سرزندگی مردمی هستند که شفای آلام خود را در دستان تلاشگران عرصه سلامت می‌بینند که با دانش و معرفت و شناخت فراگیر خود به رفع آن می‌پردازند چرا که به تعبیر سعدی: «چو عضوی به درد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار» و شاید به همین دلیل است که  در قدیم‌الایام از طبیب و پزشک با عنوان حکیم یاد می‌کردند.

حکیم یعنی دانا، خردمند، فرزانه و حتی دانشمند و به همین علت باید گفت که مردم در حفظ حرمت طبیب و مرجعیت نجات‌بخشی خود از آلام به حکمت و دانایی آن‌ها ایمان دارند. آن‌ها را آرامش‌دهنده، شفابخش و تسکین‌دهنده دردهای خود می‌شناسند. حتی در ادبیات ما ایرانی‌ها از علاج بیماری به دست طبیب به عنوان «ناز» یاد می‌شود. آن‌جا که می‌گوید: «تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد».

این هفته را که یادبود اندیشمندان حوزه طب ایرانی است تبریک عرض می‌کنم و برای همه تلاشگران این عرصه آرزوی موفقیت و سلامتی دارم.