یکی از نگرانی های جامعه پزشکی تنزل جایگاه و کاهش احترام پزشکان در بین مردم است
اگر چه هنوز هم پزشکان جایگاه خوبی در بین گروههای مرجع داشته و از قابل احترام ترین گروهها در بین مردم هستند اما متاسفانه به واسطه برخی مسائل در مدیریت کلان جامعه از جمله به انحراف کشیدن اذهان از مفاسد موجود و مخفی نگه داشتن سوء مدیریت کلان و جذب مخاطب با بی اخلاقی توسط رسانه ها و بویژه رسانه ملی بد سلیقگی به خرج داده و با برجسته سازی برخی مسائل جزئی و سیاه نمایی و آسمان و ریسمان به هم بافتن به تخریب این جایگاه مشغول شده اند
جامعه پزشکی باید برای مقابله با این هدف شوم هوشیاری به خرج داده و ضمن مقابله با بدرفتاری و افشای سوء نیتها بهانه به دست این جریانها ندهد و بیش از پیش مواظب رفتارها و ارتباطات درون گروهی خود و حتی خود پالایشی گردد چرا که ابرو و احترام مربوط به کل اعضا بوده و آسیب فردی و رفتار فردی تلقی نمی شود
لذا احترام اعضا جامعه پزشکی در هر موقعیت اجتماعی و جغرافیایی ، که هستیم و در همه شرایط باید جایگاهمان نه به عنوان فرد یا گروهی از جامعه پزشکی بلکه به عنوان کلیت جامعه پزشکی حفظ شود.
به‌عنوان مثال زمانی که یک پزشک در مقام رئیس بیمارستان یا رئیس گروه یا استاد قرار می‌گیرد، لازم است به افرادی که با آنها کار می‌کند، احترام بگذارد. برای این منظور لازم است، رفتار مناسبی داشته باشد تا دیگران هم برای وی احترام قائل شوند.
شاید تیم کاری ما به عادت‌های کاری‌مان، هوش یا توانایی یا موقعیت و پست مدیریتی و آموزشی مان احترام بگذارند، اما این احترام اجباری و موقتی است و چیزهای بیشتری برای احترام‌گذاشتن وجود دارد که ماندگار است و نفع ان به کل جامعه پزشکی بر می گردد
اگر به‌عنوان یک فرد سوای پست و موقعیت بتوانیم احترام لازم را دریافت کنیم، برنده هستیم و این احترام را برای جامعه پزشکی به ارمغان آورده ایم برای توفیق در این مسیر موارد زیر را رعایت کنیم
همیشه با هرکسی که در طول روز می‌بینیم، از همسر و فرزندان گرفته تا همکار یا دانشجو و رزیدنت مؤدبانه رفتار کنیم.
از اقدامات همکارمان پشت سر او ایراد نگیریم و اگر کاستی دیدیم مستقیما در باب مشاوره واصلاح حضوری یا تلفنی مستقیم یا غیر مستقیم و بدون تخریب شخصیت و جایگاه به بحث بپردازیم
گفتن این حرف از انجام آن راحت‌تر است، به‌خصوص اگر روز بدی را گذرانده باشیم. اما اگر می‌خواهیم محترمانه با ما رفتار شود، باید با همه درست رفتار کنیم و مهربان بودن را از یاد نبریم.
به دیگران همان‌طور احترام بگذاریم که دوست داریم به ما احترام بگذارند. می‌توانیم کارهایی انجام دهیم که همراه با ادب و نزاکت باشد.
در قضاوت ها خودمان را در شرایط و جایگاه همکارمان قرار دهیم و کمبودها و شرایط ایشان را مد نظر قرار دهیم و مخصوصا مواظب سخنان و حرکات بدنی خود در مواجهه با بیماران همکارانمان باشیم تا سوء برداشتی صورت نگیرد و اگر اقدام مثبتی انجام ندهیم حداقل ارزش کار و زحمات همکارمان حفظ و در مورد کاستی ها تحریک نا بجا صورت نگیرد
درهرجایی که امکان دارد مخصوصا در شرایط بحران روحی و استرس و بویژه اساتید در جلسات امتحان لبخند زدن را فراموش نکنیم و از استرس شرایط تا حد امکان کم کنیم و اوضاع را به حالت عادی نزدیک کنیم .
رفتارهای غیر‌محترمانه مانند چشم‌غره‌‌رفتن، عصبانیت و توهین را با همکاران و افرادی که در طی روز سر و کار داریم کنار بگذاریم و از بدگویی پشت سر همکار با رفتاری که برداشت نا مناسب از عملکرد همکارمان را القا می کند بپرهیزیم
از بحث و مجادله غیر علمی و عبث و توهین به همدیگر بپرهیزیم و بحثهای صنفی و گروهی را به هیئت مدیره ها واگذار کنیم تا در شرایط برابر با هم به تبادل نظر کارشناسی بپردازند و نتیجه گیری نمایند و اگر خیلی خود را صاحب نظر می دانیم نظرات خود را به صورت کتبی یا شفاهی به محافل کارشناسی برسانیم
بحثهای فردی و گروهی در فضای مجازی یا رو در رو مخصوصا در ملا عام و جایی که دسترسی عمومی وجود دارد مخصوصا اختلافاتی که بوی مادی دارد جز کاهش احترام جایگاه کلی جامعه پزشکی نتیجه ای ندارد
برای درمان پرحرفی خود چاره‌ای بیندیشیم. این کارها نه تنها نشانه‌ی بی‌احترامی به افرادی است که با انها ارتباط داریم، بلکه مانع از برقراری ارتباط بیشتر و حل مسئله نیز خواهد شد. همچنین ممکن است نوعی شکاف همیشگی بین ما به وجود آورد و سعی کنیم در توضیح مشکلات برای بیماران بیش از آنچه برای کاهش مشکلات لازم است نگوییم چرا که توضیحات اضافه ممکن است برای بیمار یا همکارانمان منجر به درد سر شود
سعی کنیم مؤدبانه به دیگران گوش دهیم. هر فردی این حق را دارد که به حرف‌هایش گوش بدهند. حتی اگر هیچ‌وقت با ایده یا نظر کسی موافق نیستیم، باز هم می‌توانیم به حرف انها گوش دهیم. این را درنظر بگیرید که اگر خودمان حرفی برای گفتن داشته باشیم، دوست داریم چطور با ما رفتار شود.
گوش‌کردن فرایندی فعال است و به هیچ‌وجه منفعل نیست. گوش‌دادن به این معنی است که افکار و عقایدمان را از ذهن خارج کنیم و واقعا به چیزهایی که دیگران می‌خواهند به ما منتقل کنند، گوش دهیم. زمانی که مهارت گوش دادن مؤثر را تمرین می‌کنیم، به دیگران کمک می‌کنیم تا احساس کنند، مهم هستند.
همیشه آماده‌ی کمک‌کردن به دیگران باشیم و فرصت کمک‌کردن به همکاران و بیماران را غنیمت بشمریم، به این طریق احترام بیشتری نه به عنوان فرد بلکه به عنوان جامعه پزشکی دریافت می‌کنیم.
به‌دنبال فرصت‌هایی برای کمک‌کردن به همکاران در انجام مشاوره های شفاهی و کتبی باشیم،اگر قبلا این موقعیت‌ها را نادیده می‌گرفتیم. مسئولیت پذیری بیشتری داشته باشیم.
حتی گاهی لازم است منتظر نمانیم تا کسی درخواست کمک کند آنگاه یاری‌اش کنیم، اگر می‌بینیم کسی کمک لازم دارد، داوطلبانه کمکش کنیم. و این موضوع را همکاران جراح بیش از دیگران درک می کنند
فرشته نجات یکدیگر باشیم
در افزایش توان علمی و عملی همکاران تا جایی که امکان دارد از همه امکانات و شرایط استفاده کنیم و در رفع مشکلات و کاستیهای همدیگر بکوشیم
در هر موقعیتی که هستیم سعی در اثبات توانایی و احقاق حقوق خودمان داشته باشیم و ظلم پذیر نباشیم اما از دیگران مایه نگذاریم و سعی نکنیم برای رسیدن به حقوق خود دیگران را سیبل قرار داده و بجای بالا رفتن خود آنها را پایین بکشیم
فعالیت‌های ما به‌جز در بعضی موارد پیش‌بینی نشده، براساس انتخاب‌هایمان صورت می‌گیرد و دلیلی برای بهانه‌تراشی وجود نداردو کارمان را انجام دهیم. اشتباهات خود را بپذیریم و به‌جای اینکه در آن اشتباه باقی بمانیم، به‌دنبال فرصتی باشیم که آن اشتباه را کنار بگذاریم و کار را به شکل بهتری انجام دهیم.
عصبانیت و ناراحتی به هیچ‌کس جز خودمان آسیب نمی‌زند. بیشتر از چند لحظه خشم را در خودمان نگه نداریم(می‌توانیم از راه های کنترل خشم استفاده کنیم)، کار خود را جبران کنیم یا از آن بگذریم. در حالت خشم باقی نمانیم. توجه داشته باشیم که استرس سبب ایجاد هیجانمی‌شود و می‌تواند در سلامتی ما مشکل ایجاد کند. هیچ‌کس ایده‌آل نیست و هرکسی مشکلاتی دارد. به خودمان و دیگران اجازه دهیم تا حال بهتری داشته باشیم. تمرکز روی اهداف جدیدِ مثبت، بخشیدن دیگران و نیز فراموش کردن کینه و کدورت را تمرین کنیم.
لجبازی ما را به‌جایی نمی‌رساند. قبول کنیم که تغییر جزئی از روند تکامل است. و همه ما مشکلاتی داریم و باید در جهت رفع نواقص تلاش کنیم مهارت‌های رشد فردی را در خودمان تقویت کنیم و به یادگیری مهارت‌های جدید بپردازیم، فعالیت‌های جدید را امتحان کنیم و به‌خصوص رفتارهای غیرارادی خود را بررسی کنیم و با سعی و تلاش بهترشدن خودمان را تمرین کنیم