«بر درگاه آینده»

در بلورانۀ نگاهش، جهان جان می­گرفت

برگ می­رقصید، سنگ حرف می­زد، باد می­غرید، ابر می­گریست ...

نوبرانه بود چشیدن

لغزان بود هیجان

بر درگاه آینده

از تردینۀ کودکی، تا ستبری رشد

پاهایش را وام داده بود به رفتن و چشمانش را به دیدن

دستان کوچکش از جنس دعوت به مسیر مارپیچی دور دست­ها

کودک بود

فرصت بی­همتای سفر، در امتداد زمان ...

به عنوان عضوی از جامعۀ بزرگ پزشکی، نیک می­دانیم که زندگی هر انسان چقدر گرانبهاست و کوشش در جهت حفظ سلامت جسمانی تا چه اندازه ضروری است.

به عنوان متخصصین عرصۀ روانپزشکی کودک و نوجوان به اهمیت دوران کودکی چه در آیندۀ خودشان و چه کشور و چه زیستگاه کلان زمین، به خوبی واقفیم و تأکیدمان بر مراقبت از این بُعد رشد، به اندازۀ حفاظت از سلامت جسمانی است.

از اینرو، ما امانتداران آینده­ایم و اگر بدانیم از چشمان او به آن سوی امروز خواهیم نگریست و با گام­های او آینده را در خواهیم نوردید، به خوبی در خواهیم یافت که آیندۀ کشورمان ایران و مادرمان زمین، به آیندۀ او گره خورده.

از امروز اوست که فردایی بزرگ شکل می­گیرد و بر ماست که او را در عرصه­های سلامت جسم و روان حفاظت کنیم و با تأمین پرورش و آموزشی درست، برای پیمودن مسیر زندگی، آماده کنیم.

مطمئن باشیم هر قدم که برای او بر می­داریم، تضمین ادامۀ حیات تک تک ماست در آینده­ای که او خواهد زیست و مشعل حیات را به نسل بعد از خود خواهد سپرد، آن چنان که از دور دست تاریخ به ما رسیده بود.

از دید رابیندرانات تاگور؛

«هر کودکی با این پیام به دنیا می­آید که خداوند هنوز از بشر ناامید نشده»

بر ماست که از این پیام آوران گران­بهای امید به آینده، از هر نظر حمایت کنیم.

انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ایران