بسیاری از افراد خود را در خانه قرنطینه کرده اند تا از گسترش کروناویروس جلوگیری کنند. کار کردن، ورزش کردن، آموزش دادن به کودکان و بازی کردن با آنها، همه در زیر سقف خانه، و در زیر فشار  استرس اخبار هولناک، در حال انجام است. قرنطینه، باعث قرار گرفتن بسیاری از زوج ها در وضعیتی شده است که آمادگی کافی برای آن نداشته اند؛ زندگی تمام وقت در کنار یکدیگر برای مدتی نامعلوم. 
از طرفی، قرار گرفتن تحت تنش و استرس، بسیاری از اوقات باعث مختل شدن مهارتهای مقابله و مدارا با موقعیت های دشوار و حتی چالش های معمول زندگی می‌شود. تعارضات رابطهٔ زناشویی، تعامل با کودکان و حتی انجام امور روزمره خانه، هنگامی که در کنار استرس ابتلا به بیماری، ناامنی مالی، از دست دادن ارتباطات اجتماعی، و اضطراب مرگ، قرار می‌گیرند، طاقت فرسا و پیچیده تجربه می‌شوند. 
 برای برخی زوج ها، چنین وضعیتی، باعث نزدیک شدن بیشتر به یکدیگر، به دلیل قرار گرفتن در مقابل یک تهدید مشترک و تجربهٔ احساسات مشابه، می‌شود. اما برای گروهی دیگر، مواجه شدن با آسیب پذیری های طرف مقابل، یا سبک مقابلهٔ بسیار متفاوت او با شرایط خطر، می‌تواند باعث تشدید تعارض و تنش های بین فردی شود. به طور مثال، پاسخ یکی از طرفین رابطه زوجی به وضعیت ابهام، می‌تواند به صورت چک کردن مکرر اخبار و حرف زدن دائمی از آنها باشد. در حالیکه این کار باعث تشدید اضطراب و وحشت در دیگری، و به دنبال آن برانگیخته شدن احساس حمایت نشدن، تنهایی، دوری و اختلاف می‌شود.